ÖĞLE SONRALARI

öðle sonralarý, ah ne saatlerdir o saatler,
ruhunun bile terlediðini duyarsýn sanki
gevþer, salýnýr tüm yaylar vücudundaki
durgunlaþýrsýn, rüzgârsýz bayraktan beter;
bir deniz canlanýr gözlerinin önünde o an
bir deniz, çok uzakta, habire seni çaðýran.

öðle sonralarý saatleri çok baþkadýr, evet,
ama denize koþmalýsýn, orada olmalýsýn;
gençsin, çýlgýnsýn, serüvenler yolundasýn,
denizkýzýnýn zokasýný yutmuþsun felaket.
bu yüzden martýlar kardeþ, engin sütliman
bu yüzden dünya güzel, yaþamak yaman.

öðle sonralarý saatleri güneþi çalmak ne hoþ,
ne hoþ geliþtirmek kumsalda beden dilini!
balýkçýlar ne bilsin izlerimizin nereye gittiðini,
gözlerim ki gözlerini içmeden bile sarhoþ.
bu kaçýncý çýkarmandýr sahilime, denizkýzý?
topla beni, daðýlmýþým lime lime, denizkýzý!

ne mi kaldý öðle sonralarý saatlerinden geriye?
belirsiz maviliklerde boðulup giden bakýþlar,
hasta bir kalp, ortasýnda bir yara deniz kadar.
korkuyorum kendimden kendim deðilim diye:
öyle ya, ne derim biri bana o eski denizi sorsa,
denizkýzý masalýný da ben mi uydurdum yoksa?

Sosyal Medyada Paylaşın: