BABAMIN ÖĞLE UYKUSU
hasat da harman da olsa, iki eli kanda da olsa,
þaþmazdý, býrakýlmazdý babamýn öðle uykusu.
o, yer falan seçmezdi, uzanýrdý nerde bulursa
ve yatar yatmaz baþlardý o müthiþ horultusu,
tek sözle bir hastalýktý babamýn öðle uykusu.
en çok uyurken seyretmeyi severdim ben babamý,
kitap gibi bir yüzü vardý derin kýrýþýklarýn yazdýðý.
çocuktum, sökemezdim neydi her kýrýþýðýn anlamý;
birer acýnýn iziydi belki, ya da kaygýlarýn tortusu,
belki onlarý unutmak içindi babamýn öðle uykusu.
iki kolu iki yana açýk öyle sýrtüstü yatardý babam,
sanki birini, bir þeyleri kucaklamak istermiþçesine.
bazen dudaklarý titrerdi ve iç çekerdi kimi zaman,
çehresine yansýrdý açýk seçik tatminsizlik duygusu,
belki gizli isyan provasýydý babamýn öðle uykusu.
kaybolmuþ gemi gibiydi bilinmezlik denizinde,
tam bir sigara baðýmlýsýydý, üstelik kalbi de vardý.
tansiyonu naletti, bayrak dikerdi aklýna estiðinde
ve bir gün gerçekleþiverdi hepimizin korkusu
sonsuz uykuya dönüþtü babamýn öðle uykusu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.