Köroğlu (GÜLCE-BULUŞMA)
Köroðlu (GÜLCE-BULUÞMA)
-I-
Açýlsýn meydanlar insin yiðitler,
Köroðlu aþkýna kalem çalalým.
Ýster Bolu beyi ister Hesen Xan,
Her birine ayrý selam salalým.
Þaðdathan Þahdarhan Hünkâr padiþah,
Can içre kavlimiz Sultan Murat Þah;
Köroðlu uðruna oluruz meddah,
Komayýp birinde öcün alalým.
Ok ile kýlýçtan payýmýz bizim,
Zaloðlu kiriþli yayýmýz bizim,
Bin Targitay ola sayýmýz bizim,
Aral’dan Hazar’a varýp dalalým.
Tebdili þaþýrmadan,
Boyumu aþýrmadan,
Dalýndan düþürmeden
Baþlayalým hür söze.
Nasýl anlatayým Köroðlu seni,
Serimiz sevdadan gönül taþýrdý.
Ben de bindim bir kýratýn üstüne,
Derin çöller yüce daðlar aþýrdý.
Rumeli Kafkasya Altay’ýn ardý,
Nereye uðrasam Köroðlu yurdu,
Bulunmaz benzeri Çenlibel kurdu,
Hangi yöne baksam ibrem þaþýrdý.
Kýrgýz Azerbaycan ve Tacikistan,
Anadolu Özbek ya Türkmenistan,
Yüzlerce anlatým her ilde destan,
Bir yiðide ancak bu yakýþýrdý.
Hangi Türk yurduna sürsem kýratý,
Köroðlu bizim der sunar beratý,
Yakmasa mumunu, edebiyatý,
Güneþin gölgesi nasýl ýþýrdý?
Köroðlu: Yiðitliðin si mgesi,
Eðri kýlýcýn kaný,
Mertliðin, özgürlüðün sesi,
Yazýn âleminin nuru,
Ozanýn kopuzu, kalemin nefesi,
Türk’ün gururu, Türkmen’in þuuru.
Hanlarýn dengi,
Kýrklarýn cengi,
Hýzýr’ýn yoldaþý,
Murtaza Ali’nin dostu.
Þiir þiir türkü türkü
Sevdanýn gözyaþý,
Kimine göre celali dað baþýnda eþkýya,
Kimine göre eþdeðer yýldýza güneþe aya.
Kaypaklar baþý dik gezmez,
Türk zalime destan düzmez.
Destan dedik de sanmayýn ki bir destan;
Balkanlardan Orta Asya’ya, Sibirya’ya,
Iraktan Kafkaslara destan kaynýyor Türkistan.
Her birinde bin varyant,
Deseler ki hadi anlat;
Ömür yetmez,
Yüzlerce kahraman koy bir Köroðlu etmez.
Anadolu’da Köroðlu, Azerbaycan’da Koroðlu,
Kazakistan’da Körogli, Özbekistan’da Guroðlu,
Türkmenistan’da Göroðlu.
Gagauz, Tobol Tatarlarý, Karakalpak, Kumuk;
Keroglý, Korugýlý, Kuroglý…Tacikistan’da Goroglu.
Urmu teorisine der ki:
‘‘Ön Türklerin ilk yurdu Ön Asya Azerbaycan’ý
Ve Güneydoðu Anadolu’dur.’’
Köroðlu’nu, Kuzeye soðuk iklimlere,
Doðuda Uygurlara kadar götüren doðu koludur.
Özellikle Sakalar-Dýþoðuzlar
Anadolu ötesi halklara geçiren batý koludur.
Sonradan tanýþýr Köroðlu tüfekle
Anadolu’dan Ýtalya’ya Etrüskler taþýr,
Yunan Latin mitinde Heraklus-Herkules-Kerokle
Yani Gor-ogulu.
Milattan önce
Ýki bin yýllarýnýn içinde destanlaþýr,
Asya’yý Avrupa’yý dolaþýr.
Dolaþýr dolaþýr elbet ama
O ne Ermeni yiðidi ne Herodot’un tanrýsý;
O baðrýmýza basýp gönlümüze beleyip,
Kültürümüzle yoðurup biraz farklýlýkla
Bin bir þafakla
Her gittiðimiz yere götürdüðümüz
Yiðitliðin sembolü düþmanýn korkusudur,
Türk illerinin Koç Köroðlu’sudur.
‘‘Gelin hey aðalar çekin kýlýncý
Arap atla koç yiðidin günüdür
Göðüs verip arka verip nal atan
Sýrma çullu küheylanlar günüdür
Cenk kurulup cýda oklar atanda
Ýki leþker birbirine katanda
Kötülerin yakasýndan tutanda
Yýlan dilli dal hançerin günüdür
Gelin hey aðalar vurup geçelim
Koç yiðide kanlý gömlek biçelim
Ýki saat al kýzýl kan içelim
Bunda koç yiðidin þaný günüdür
Hay n’olanda Koç Köroðlu n’olanda
Ara yerde kurt koyuna dalanda
At vurulup yiðit yaya kalanda
Teke þekli þam kýlýcýn günüdür’’
-II-
Doðum yeri Türkmen yurdu,
Türeyeli, bilmem geçti kaç asýr.
Atasý atamýzdýr,
Ölümü gönlümüzde sýr.
Köroðlu þiirdir Köroðlu destan,
Köroðlu âþýktýr Köroðlu bir han,
Köroðlu kahraman Köroðlu ozan,
Bir eli al kandýr bir eli sevda.
Sarý telle Türk yurdunu dinleten,
Bir narada meydanlarý inleten,
Þalvarý sýrmalý gömleði keten,
Bir eli kalkandýr bir eli sevda.
Kutsaldýr topraðý kutsaldýr yurdu,
Kýrat köpüðünde daðlarýn kurdu,
Misri kýlýnç ile güçlü bir ordu,
Bir eli volkandýr bir eli sevda.
Köroðlu’nun hayatý
Bölgeden bölgeye, ilden ile
Farklý renk, ayný destan ile
Özdeþleþir…
Destansýz Köroðlu olmaz,
Süregelir dilden dile.
Köroðlu Destaný yiðitliðin Türkçesi,
Aþkýn yudum yudum badesi;
Türk dünyasýnýn ortak kültürü,
Devredilmez abidesi.
Bu destan ki:
Türk kültür coðrafyasýnýn
Uçsuz bucaksýz ufuklarýnda at koþturan,
Bir halk kahramanýnýn destanýdýr.
Bu destan ki;
Türk’ün ayak bastýðý her yerde,
Hatta hatta
Gürcistan’da Ermenistan’da Rusya’da…
Söylenip dillenir.
Azerbaycan’da Çenlibel’i,
Türkmenistan’da Balkan daðlarýna çekilip
Çandýbil’i yurt edinir.
Anadolu’da Bolu daðlarýna yaslanýp
Çamlýbel’e taht kurar.
Çenlibel’de bir mecliste,
Har görünür Telli Nigar.
Açar derdini aheste,
Gam bürünür Telli Nigar:
‘‘Qem-qüssem baþýmdan aþýb
Men tek derde dalan yoxdu
Ah çekmekden baðrým biþib
Birce yada salan yoxdu
Nece baxým ev eþiye
Yaralý könlüm üþüye
Toz bürümüþ boþ beþiye
Þirin layla çalan yoxdu
Çenlibel’de qar görünür
Güller mene xar görünür
Günüm ahu zar görünür
Bir qaydýma qalan yoxdu
Tutun meclisde yasýmý
Geymiþem qem libasýmý
Bu felekten qisasýmý
Ne zamandý alan yoxdu
Sene deyim er Koroðlu
Kesirsen daðlardan yolu
Bir çare söyle ne olu
Derde çara qýlan yoxdu
Dediler sana düzüler
Elim elinden üzüler
Baðman ölse bað pozular
Men tek gülü solan yoxdu
Çenlibel’i güller bezer
Güller saralsa kim üzer
Her quþ balasýynan gezer
Niye senin balan yoxdu
Koroðlu’san hay salarsan
Paþalardan bac alarsan
Nece seherler talarsan
Sen tek þehri talan yoxdu
Ne derd olsa meni tapar
Sonsuzluq bir yaným çapar
Yarýlðan uçar toz qopar
Görersen ki qalan yoxdu
Nigar’ý derde getiren
Cesedin qebre yetiren
Koroðlu namýn götüren
Yurdundan son olan yoxdu’’
Mecliste bulunan Âþýk Cünun,
Tele vurup dert deþince,
Telli Nigar ateþince
Sevdasý gamdan beslenir,
Alýr sazý Köroðlu þöyle seslenir:
‘‘Sene deyim Âþýq Cünun
Gözlerimde yaþ inilder
Bir igid oðul ucundan
Þeþ atanda beþ inilder
Telli Nigar melul durar
El qoynunda boynun burar
Müjkanýn sineye vurar
Göz oxþayar qaþ inilder
Könlümü namerdler yýxsa
Polad qolçaq qolum sýxsa
Misri qýlýnç qýndan çýxsa
Leþ seriler baþ inilder
Coþdu deli könül coþdu
Mövc verdi kelleden aþdý
Bir meþeye ki od düþdü
Quru yanar yaþ inilder
Koroðlu’yam sözüm çoxdu
Sözlerim peykanlý oxdu
Hansý igidin sonu yoxdu
Ocaq söner daþ inilder’’
Köroðlu Bolu’dadýr ama mekân Çamlýbel,
Nice peri gönlünü od’da yakan Çamlýbel;
Mert olanýn dayanýp namertlerin kaçtýðý,
Lale sümbül bezeli amber kokan Çamlýbel.
‘‘Karþýdan gelen piyade
Bizim eller yerinde mi
Etekleri çemen olmuþ
Karlý daðlar yerinde mi
Çamlýbel’in koyaðýnda
Sular akar ayaðýnda
Þirin Döne yanaðýnda
Siyah benler yerinde mi
Köroðlu der öðündüðüm
Taþlar alýp döðündüðüm
Arka verip sýðýndýðým
Koca çamlar yerinde mi’’
Varyant, Türkmenistan;
En geniþ destan…
Kol, Köroðlu’nun Türeyiþi,
Yer Cigalý beyin otaðý.
Adý Bey’in oðlu Göroðlu, ilk adý Röwþen
Mezardan alýnýrken cömerttir yer,
Amcasý Gencim Bey’in, gönlü þen,
Kendi babasý Cigalý Bey’e þöyle der:
‘‘Eþit atam Jygaly beg
Saňa döwran geldi bolgaý
Eýäm saňa berdi ogul
Seniň günüň galdy bolgaý
Atam, Röwþen bolsun gözüň
Hatasy ýokdur bu sözüň
Açyldy talyg ýyldyzyň
Saňa döwlet geldi bolgaý
Seniň iþiň küþat boldy
Är-pirlerden medet boldy
Maňa görden bir ses geldi
Seniň ogluň boldy bolgaý
Genjim beg diýr ýa mähriban
Köňlümizde galmaz arman
Çandybil’e dönüp döwran
Bize döwlet geldi bolgaý’’
Ha Çamlýbel ha Çandibil,
Özde bir ayrýlýk deðil.
Boðulduk sevdaya il il,
Devran bize dönmüþ oldu.
Destanlar içinde en zengin varyant
Türkmenlerin Göroðlu destanýdýr ki;
Köroðlu’nun doðumuyla baþlar,
Uygur’da Özbek’te olduðu gibi.
Diðerlerinde ise delikanlýlýk çaðýndadýr
Destana giriþ yaþý,
Türkmen varyantýnda özetle þöyledir baþý:
Eski zamanlarda Çardaklý Çandibil denilen
Bir yurt vardý, üzerinde dört dað bulunan.
Aral deryasýna baþýn eðerdi,
Özü Türkmen sözü Türkmen
Buranýn hâkimi Cigalý Beydi.
Üç oðlu vardý Cigalý’nýn
Gencim, Mömin ve Adý Beydi
Türk destan töresi derki:
En akýllý en bahadýr küçük oðuldur;
Cigalý’nýn yerine Adý Bey han olur.
Adý Bey dürüsttür merttir,
Þirvan padiþahýnýn kýzý Gülendam’ý
Parayla satýn alan Arabistan padiþahý
Arap Reyhan’ýn elinden alýp,
Aðabeyi Mömin’e verecek kadar yiðittir.
Gönül aþka düþünce Adý Bey evlenir
Hanýmý, hamileyken ölür
Sevdalýdýr Adý Bey kopar kýyamet
Ama hanýmý mezarda doðurur
Belki bir mucize belki alamet
Çocuk önce annesinin
Daha sonra günlerce bir keçinin sütüyle beslenir;
Bunu gören çoban Gencim Beye seslenir.
Çocuk mezardan alýnýp,
Karanlýk yurttan aydýnlýk yurda gelen manasýna
Adýna Röwþen denir.
Bir garip ihtiyar derki: ‘Onun adý bellidir: ‘Göroðlu’
Kulak asýlmaz…
Cigalý der: ‘Versem almaz, yerde de kalmaz’
Röwþen yedi yaþýnda,
El ayak durmaz, molla baþýnda…
Söz dinlemez alýnýr hocan erken,
Çocuklara dalaþýr oyun oynarken.
Komþularý öldürmeye ant içer.
Cigalý yurttan geçer bakmaz varýna,
Röwþen’i alýp göçer Rum diyarýna,
Hünkâr padiþahýn hizmetinde bulunur.
Hizmeti karþýlýðýnda baþ yýlkýcý olur.
Bir zaman elde bulunmaz bir at istenir kendisinden;
Arabistan elini üç ay gezer,
Canýndan bezer…
Bir gün Hünkâr’ýn yýlkýsý derya boyunda otlarken,
Deryadan bir at çýkýp bir kýsraða atlarken,
Görür Cigalý Bey.
Bir yýl sonra tay ile döner,
Devraný söner…
Hünkâr tayý beðenmez: ‘Oyun’ der: ‘Gözünü’
Cigalý dinletemez sözünü,
Gözlerini yitirir.
Diþi tayý, Gülendam’ý, Röwþen’i alýp
Üçgümmez daðýna getirir.
Aradan geçer zaman,
Devran yine ayný devran.
Gülendam’ýn yerini öðrenir Arap Reyhan.
Kaçýrmaya gelir su aygýrý tohumu arap atýyla,
Ayný örf ayný mühimmatýyla.
Röwþen fýrsat bulur bir ara;
Kendi su aygýrýndan gelen tayýný,
Çeker arap aygýra.
Bu çiftleþmeden doðar atý;
Köroðlu þöyle övmüþtü Kýrat’ý:
‘‘Ýnce uzun boylu kalem kulaklý
Terazi tabanlý göðsü yelekli
Bir geyik misali hatun bilekli
Kalkana benziyor döþü Kýrat’ýn
Dizgini toplasam yerler yýrtýlýr
Kuyruðu sallasa saðrý örtülür
Kýrat’ýn önünden can mý kurtulur
Göðsü benek benek benli Kýrat’ýn
Yokuþa yukarý keklik sekiþli
Ýniþe aþaðý tavþan büküþlü
Düþmaný görünce þahin bakýþlý
Kuðuya benziyor boynu Kýrat’ýn
Kýrat’ýmý sekiþinden bilmiþler
Þu gelen de Köroðlu’dur demiþler
Muhannetler hep ününü duymuþlar
Cihana yayýldý ünü Kýrat’ýn’’
Röwþen Araz çayý kýyýsýnda
Kýrat’ýný kaybeder bir gün,
Bulmak için yol kat eder açmadan öðün.
Üçüncü gün sonunda görür ki;
Ceme durmuþ erenler,
Kendi aralarýnda: ‘Bu gelen kimdir’ diye sorar,
Geldiðini görenler.
Hýdýr Aleyhisselam:
‘Bu bizim nefes oðlumuzdur,
Adý Röwþen Adý Beyin oðludur’ der.
Erenler Röwþen’i kendinden geçirir,
Karnýný yarýp içini boþaltýp nur doldurup.
Ayýlýnca kýrk bade þarap içirir.
Röwþen mest olup bayýlýr,
Ayýlýnca ‘tayým’ der durur.
Hazreti Ali bir nara savurur,
Kýrat kiþneyerek gelir,
Erenler tutup eline verir.
Atýný ve kendisini donatýp hazýr kýlarlar,
‘Gönlün yönü nicedir’ diye sorarlar.
Köroðlu över de Röwþen övmez mi,
Bir Kýrat’ý bin aygýra deðmez mi,
Þaha kalksa daðlar baþýn eðmez mi,
Ölümsüz diyorlar sonu Kýrat’ýn.
Röwþen erenlere seslenip,
Özünü döker ortaya.
Hele ne diyecektir bakýn kýr taya:
‘‘Arap atyň tarypyny aýdaly
Her hünäri üç ýaþynda bellidir
Bozduman aýakly bazbent toýnakly
Gözi dag baþynda burny ýellidir
Üç ýaþyndan gadam goýsa bäþine
Ulalanda gol ýetmesin baþyna
Awçy kimin gözi degre daþyna
Ugrasa söweþe, bäsi bellidir
Ner kemin mes bolar ýedi ýaþynda
Ýeter ganymlary getir gaþynda
Laçyn kimin gözi degre daþynda
Ugrasa söweþde sesi bellidir
Arap atyn arzy jany tendedir
Pirim þahymerdan destim sendedir
Röwþen’im bir ýazykly bendedir
Teblede baþ bedew ýolda bellidir’’
Uzatmayalým özeti,
Kaçýrmayalým lezzeti.
Erenler Röwþen’i dinledikten sonra:
‘Ýki dünyalýk ne istersin bizden’ diye sorarlar,
Röwþen atýna ve kendine yüz yirmi yýl yaþ diler,
‘Yüz yirmi yerimden yaralansam kurtulayým’ der.
‘Yine dile’ derler,
‘Düþman eline düþsem tez kurtulayým’ der.
‘Yine dile’ derler,
‘Ahret imaný verin,
Yetmiþ iki dili gönlüme ayan edin’
Der, verirler.
En sonunda bir pir çýkýp
Bir nefes eder:
‘Ahir zaman boyunca adýn yediden yetmiþe
Kullarýn dilinden düþmesin’ der.
Adýný kabirden çýkan anlamýnda Göroðlu koyarlar.
Kýrat bu kýrattýr Köroðlu bu Köroðlu’dur.
Kayýplara karýþýr erenler,
Köroðlu yurduna döner.
Merakla doludur atasý,
Haber sorunca þöyle der:
‘‘Gaflatda ýatyrdym geldi erenler
Tur gapyl ýeriňden oýan diýdiler
Gözüm açyp gördüm jümle jahany
Ol durana þahymerdan diýdiler
Gaflatda ýatyrdym, açdym gözümi
Erenler paýyna sürtdüm ýüzümi
Okatdylar hak sözledim sözümi
Ýetmiþ iki dili aýan diýdiler
Erenler jem bolup etdiler bazar
Munapyklar ondan etdiler hezer
Pirim þahymerdan etdiler nazar
Kyrk jamy dolduryp içgin diýdiler
Erenler jem bolup mundan göçdüler
Syrat köprüsinden bir bir geçdiler
Köwser sakasyndan þerap içdiler
Içen þabazlara soltan diýdiler
Görogly beg aýdar kemine bende
Pirim þahymerdan destgirim sende
Bäþ wagt namazyn okygyn günde
Ahyret ýoldaþyň iman diýdiler’’
Uygur anlatýmý benzer Türkmen’e,
Koca bir destan ki sýðmaz bir güne,
Kýsa anlatayým dinleyin yine,
Gönül kartal olur þayan dediler.
Çembil isimli bir sehir,
Sözü kýrk padiþaha geçen
Padiþahý Ehmed Han.
Ay Han, Kün Han, Bulbul Han, Çingiz Han,
Ve Esen Han yanýnda olur her an.
Kardeþi Zulper Ayým gelinlik çaðýnda;
Bir gün seksen cariyesi yanýnda,
Taranýp süslenirken has bahçe, gül baðýnda;
Düldülüne binmiþ oradan geçen Hazreti Ali’nin
Gözü iliþir, duyar sýzýsýný gönül telinin:
‘Þu ay yüzlü benden bir çocuk doðursa’ diye
Ýç geçirip devam eder yoluna,
Hak razý gelir kuluna.
O an hamile kalýr Zulper Ayým,
Evlenmemiþ kýz, lekeler görür yüzünde;
‘Aðabeyimin yüzüne nasýl bakayým’
‘Beni rezil edeceðine canýmý al’
Diye dua edince kabul olur.
Öldüðünde bebek altý aylýktýr mezarda doðar,
Kamýþ deliðinden nefes alýr.
Bir kýsrak emzirir onu,
Hazreti Ali’nin düldülüyle diðer atlara bakan
Kember Veli günler sonra fark eder bunu.
Bakar alný ýþýklý bir çocuk,
Sünnetli, týrnaklarý kesik…
Durumu Ehmed Han’a bildirir,
Mezardan alýnýr, Dede Kember Göroglu adýný verir.
Göroglu, sarayda alaca kýsraktan emerek büyür.
Doksan bin askeri,
Savaþ için eðitilmiþ otuz bin devesi,
Hortumlarýna kýlýç baðlanmýþ otuz bin fili olan,
Ceyhun þehrinde Þahtar adlý bir padisah vardý,
Ordusunun komutaný Pehlivan Danýyar’dý.
Ehmed Han’ýn hanýmý Ezim Köz Ayým’a aþýk olur.
Ehmed Han bir gün Ay Han, Kün Han,
Bulbulhan, Çingizhan, Esen Han ile ava çýkar,
Danýyar fýrsata bakar.
Boyu deveye, görünüþü meleðe benzeyen,
Benekli Leyli Kýr atýna binip,
Yokuþ çýkýp, iniþ inip Ehmed Han’ýn ülkesine
Ezim Köz Ayým’ý kaçýrmak için gelir,
Kendisini emziren atý yedeðine alýp
Yürümekte olan Göroglu, Danýyar’ý görür.
Leyli Kýr hoþuna gider çiftleþtirmek ister kendi atýyla.
Danýyar razý olur ama Ezim Köz Ayým’ýn
Kendisine bir su vermesi için ikna etmesi þartýyla.
Ezim Köz Ayým itiraz eder,
Tehlikeyi sezerdir meðer.
Ama Göroglu’nun ýsrarýna dayanamayýp boyun eðer.
Dokuz kat elbise giyinip suyu verirken,
Göroglu birleþtirir atlarý.
Danýyar istediðini almýþtýr,
Leyli Kýr açar kanatlarý.
Bu birleþmeden doðar Göroðlu’nun Leyli Kýr’ý,
Beraberce büyürler, ömründeki tek varý.
Bir gün öç almak için, basýp yurdunu,
Kaçýrýrken Danýyar’ýn kýzýný.
Geçit vermeyen kuþtan baþka canlýya
Tecen nehri keser hýzýný,
Coþup kaynarken fokur fokur.
Dua ile Leyli Kýr uçarak geçince karþýya,
Göroglu þöyle bir name okur:
‘‘Ýsmiñdin örgiley yaratkan Alla
Medet bergin mendek gérip kuluñga
Görogli der: “Méni kilmigin resva”
Medet bergin mendek gérip kuluñga
Géripmen bu yerge maña yok esrar
Musapirmen sendin özge kimin bar
Étiñdin aylinay yaratkan ceppar
Medet bergin mendek gérip koluñga
……………………………………
Ümidim bar hektin tañla þapaet
Hemme yigilganda bolur kiyamet
Hudaniñ dosti yarosul Ehmed
Medet bergin mendek gérip kuluñga
Bu çöllerde méni kilmigin heyran
Köñlüm giryandur bagrim hem beryan
Ababekri Sidik Ömer ve Osman
Medet bergin mendek gérip kuluñga
Ümid eyler sendin barçe musulman
Kolum tutkin budem vehtim periþan
Mertlerniñ piri ya Þahimerdan
Medet bergin mendek gérip kuluñga
Uþbu çöl içre kördüm lalizar
Lalizar içre menmu bikarar
Hekiki dostum digey çariyar
Medet bergin mendek gerip kulunga
Hudaya nepis üçün salmigin vesvas
Yézidilerge ursam þemþirim almas
Meryem hem giyas ya Hizir Ýlyas
Medet bergin mendek gérip kuluñga
Ümit bilen dertni éytip yükündüm
Terehhum vakti dep yadek püküldüm
Kirik çiltem 12 imam ségindim
Medet bergin mendek gérip kuluñga
Görogli der kökke yetti piganlar
Duadin köreyin emdi niþanlar
Yer yüzide yatkan ulug insanlar
Medet bergin mendek gérip kuluñga’’
Bir Kazakistan varyantýnda
Türkmen Yomu boyundan,
Babasý Ravþanbek anasý Akanay’dýr.
Akanay öldüðünde hamiledir,
Mezarda doðurur.
Hak Tealâ emriyle
Þiltender gelip çocuða ad verir.
‘‘Köterip mazaratqa qoydý aparýp
Küläyim Babalýmen muñlý ðarip
Aqanay kör iþinde tuwdý bala
Saqtalar qudiretpen sol bala anýq
Aqanay körde jatýp tuwdý bala
Þiltender orap aldý kele sala
Süt þýðýp quwrap qalðan emþeginen
Bala östi körde jatýp qasýnda ana
Balanýñ körge barýp atýn qoy dep
Jibergen þiltenderdi xaq taðala
Balaða jemis berdi þiltender kep
Qurmetpen baðýp jatýr osýnda köp
Keñesip aqýldasýp pirlerimen
At qoydý körde tuwðan Köruðlý dep’’
Özbek varyantlarýndan birinde
Yavmit eli padiþahý Adil Han’ýn
Torunlarýndan Revþenbek babasý,
Teke- Türkmen yurdu beyi Cigalý Beyin kýzý
Öldüðünde hamile olan Bibi Hilal anasý.
Hem Özbek hem Kazakistan
Türkmen varyantý gibi;
Karanlýktan gelen nefer,
Mezardadýr doðumu at emzirir bu sefer.
Kimileri on altýncý yüz yýl dese de
Ýslamiyet öncesi Ön Türk yurdunda doðar,
Ýslamiyet’le birlikle gittiði bölgenin kültürüne uygun
Eklentiler alarak destan destan büyür,
Destan destan yaþar Köroðlu.
Ermeni diyen akýlsýz Türklüðünün restinde;
Doðu varyantlarýnda türeyiþle baþlar,
Batý varyantlarýnda at üstünde.
Sayýsýzca sürürüm bir tane destan,
Aþar sarp daðlarý küheylan Kýrat.
Hangi yöne baksan ibre Türkistan,
Her daldan bir köke varmaktýr murat.
Anadolu Erzurum varyantýnda
Erzurum valisi Laloðlu Hüseyin paþa,
Bir vefasýz yar gibi
Mil çeker Deli Yusuf’un gözlerine,
Oðlu Ali ünlenir Köroðlu adýyla.
Bolu varyantý da öyledir,
Bolu beyi yapar bu iþi.
Kars Göle anlatýmýnda ise Hýnýs beyi Palu Bey.
Akýl baþa çiledir
Ýdraksiz olmaya kiþi.
Anadolu varyantlarýnda
Olaylar zinciri genelde aynýdýr.
Azerbaycan’da babasýnýn adý Ali kiþi;
Ayný bahaneyle gözleri çýkarýlýr,
Oðlu Rövþen ünlenir, olur Koroðlu.
Var ömrünü tüketir yiðitliðin yolunda;
Kendisini söyle tanýtýr
Deli Hasan’la karþýlaþmasý kolunda:
‘‘Məndən salam olsun əcəm oðluna
Meydana girəndə meydan mənimdi
Qýratým köhləndi özüm qəhrəman
Çalaram qýlýncý düþmən mənimdi
Meydana girəndə meydan tanýyan
Haqqýn vergisinə mən də qanýyam
Bir igidəm igidlərin xanýyam
Bu ətrafda bütün hər yan mənimdi
Adýmý soruþsan bil Rövþən olu
Atadan, babadan cinsim Koroðlu
Mənəm bu yerlərdə bir dəli dolu
Gündoðandan ta günbatan mənimdi’’
Ýþte; Köroðlu destaný
Türkçe konuþulan illerde dostluða,
Özden öze kardeþliðe, bütünleþmeye
Derman olan, güç veren
En kudretli bir dizi;
Bilinmeli, bilmeli cümle eren.
-III-
Çok sayýda varyant çok sayýda kol,
Ayný gözeden aðlayan;
Günümüze kadar ulaþmasýný saðlayan,
Köroðlu kervanýnýn baþýný çeken
Bahþýlara, ozanlara, aþýklara borçluyuz,
Gönül gönül Köroðlu’yuz.
Ayný kökten beslenen destanlarýn
Türkmen varyantýnda
Köroðlu’nun yurdu Teke ili,
Bazen Teke Yomut ilidir.
Bazen de Teke Türkmen ilidir.
Köroðlu Türkmen’dir, deðiþse de kurgular
Anadolu varyantý bile bunu vurgular.
‘‘Ben bir Türkmen idim geldim yabandan
Haberini aldým ben bir çobandan
Beþ yüz koyun verdim aldým babandan
Alný top baþý tel yeþil aðlama
……………………………………..’’
Kazakistan eli besler Türkmen’i,
Davete buyurur aklý ergeni:
‘‘Bek koygan Köruðlý’ný halýk kalap
Baðýnýp Türikmen halký tuðlan karap
Kýrýk jitin saylap aðlan batýrý bar
Erkaysýn er sanaðan mýnga balap’’
Azerbaycan anlatýmý;
Ýstanbul seferinde kaçýrdýðý Telli Nigar’dan
Çocuðu olmamýþtýr.
Evlat hasretiyle yanarken,
Türkman seferi kolunda
Âþýk Cünun, Rüstem gibi yiðit
Yusuf gibi güzel bir oðlan bulmak için
Yola çýkar.
Beller aþýp çöller geçerek
Teke-Türkmen yurduna gelir.
Ayvaz’ý görür Köroðlu’na’ götürmek ister.
Ayvaz’la karþýlýklý söyleþmelerinde
Köroðlu’nu tanýmayan Ayvaz þöyle der:
…………………………………………..
‘‘Düþman gözün oyun-oyun oyaram,
Mənsur kimi dərisini soyaram.
Koroðlu’nu qýzýl qana boyaram,
Âþýq bizə Təkə-Türkman deyərlər.’’
…………………………………………..
Derbent seferi kolunda ise;
Kendisine kaçýrmasý için haber gönderen,
Ýlerde oðlu Hasan’ýn annesi olacak
Arap Paþa’nýn kýzý Mömine’yi almaya gittiðinde
Sazýyla sözüyle Paþa’yý yorar;
Arap Paþa kim olduðunu sorar,
Ve þöyle bir cevap alýr.
‘‘Ərəb paþa sənə bir ərz eləyim
Yerim xəbər alsan Muradbəyliyəm
Yaðý düþmən mənnən qovða baþlasa
Əyri qýlýnc əldə düþmən qovlaram
Bað bəsləyib qýzýl gülün dərməsən
Dərib, dərib yaylaq üstə sərməsən
Mətləbə gəlmiþəm, mətləb verməsən
Sýðal verib Misri qýlýnc tovlaram
Çənlibel’dən bu diyara gəlmiþəm
Yazdýðýnýz o ilqara gəlmiþəm
Koroðluyam nazlý yara gəlmiþəm
Gərək gözəlləri seçib boylayam’’
Halkýn gönlündeki Köroðlu
Ýster Bolulu olsun ister Muratbeyli,
Ýster Teke-Türkmen elinden ne fark eder.
Yiðitliði, aþýklýðý yeter bize,
Bir türküyle devam edelim söze:
" Bir atý var alapaça peh peh peh peh
Mecal vermez Kýrat kaça hey hey hey hey
Az kaldý ortamdan biçe
Aðam kim paþam kim
Haným kim Nigar kim
Kim kim kim kim
Kiziroðlu Mustafa Bey bir beyin oðlu zor beyin oðlu
Bir hýþýmla geldi geçti peh peh peh
Kiziroðlu Mustafa Bey hey heeey
Þu daðlarý deldi geçti
Aðan kim paþan kim
Haným kim Nigar kim
Kim kim kim kim
Kiziroðlu Mustafa Bey bir beyin oðlu zor beyin oðlu
Ah onla sýrdaþ olayým peh peh peh
Anadan on beþ olaydým hey hey heeey
Ben onla kardeþ olaydým
Aðan kim paþan kim
Haným kim Nigar kim
Kim kim kim kim
Kiziroðlu Mustafa bey bir beyin oðlu zor beyin oðlu
Hay edenden haya tepe peh peh peh
Huy edenden huya tepe hey hey heeey
Köroðlu’nu suya tepe aðan kim paþan kim,
Haným kim Nigar kim,
Kim kim kim kim
Kiziroðlu Mustafa bey bir beyin oðlu zor beyin oðlu"
Bir efsaneye göre;
Köroðlu’nu yenen tek yiðidin
Kiziroðlu Mutafa Bey olduðu söylenir.
Uzun süren bir cenk sonucu, durumu
Hanýmý Nigar’a bu sözlerle anlatmýþtýr.
Gün döner devran söner;
Daðlara ünleyen meydanlarý titreten
Seri koltuðundaki Köroðlu yaþlanýr,
Gam bürür deli gönlü
Hanýmý Telli Nigar’a söyle seslenir:
‘‘Qarý düþmən güc gətirdi
Qocaldým Nigar qocaldým
Mənzilim baþa yetirdi
Qocaldým Nigar qocaldým
Müxənnətin olmaz zatý
Mərdin polad olar qatý
Ýtirdim Qýrat Düratý
Qocaldým Nigar qocaldým
Koroðlu qorxmaz yaðýdan
Badə içibdi saðýdan
Haný Eyvaz Tüpdaðýdan
Qocaldým Nigar qocaldým’’
Doðana ölüm haktýr deseler de,
Erenler elinden bade içip
Yüz yirmi yýl ömür alan,
Koþabulað’ýndan ölümsüzlük suyu içen
Köroðlu ile Kýrat’ý ölmemiþtir.
Kýrat’ýn hala pazarlarda satýldýðýna
Köroðlu’nun Kýrklar’a karýþtýðýna inanýlýr.
‘‘Düþman geldi tabur tabur dizildi
Alnýmýza kara yazý yazýldý
Tüfek icad oldu mertlik bozuldu
Eðri kýlýç kýnda paslanmalýdýr’’
-IV-
Hakkýnda sayýsýz araþtýrma ile
Kitaplara dökülüp yayýn edilen;
Ýngiliz, Fransýz, Alman, Rus, Fars, Macar,
Bulgar, Çex, Slovak… Dillerine çevrilen,
Köroðlu bir baþka;
Eli kýlýca düþer gönlüyse aþka.
Onun içindir ki;
Aþk ve kahramanlýk destanlarý arasýnda yer alýp,
Yüzyýllardýr sanat susuzluðumuzu gidermekte,
Kahramanlýk duygularýmýzý beslemektedir,
Þiir þiir türkü türkü.
Türk halký ile o kadar özleþmiþtir ki;
Adýna kitaplar yazýlmakla kalmamýþ
Uzun kýþ gecelerinde anlatýlan
Masallarýn baþkahramaný olmuþ.
Köroðlu filmleri, Köroðlu operasý
Kýrat semahý, Köroðlu barý… Cengi misri
Kültürümüzün iliklerine kadar iþlemiþ.
Güreþlerde, ciritte, kýlýç kalkanda, sinsinde, halayda…
Köroðlu oyunlarý, müzikte Köroðlu düzeni,
Köroðlu havalarý kýrk makamý düz eder,
Her birisi cengâverliðe, mertliðe,
Coþkuya, aþka göz eder.
Koçaklama, güzelleme… Þiir þiir sinmiþ gönüllere.
Sade bir dil, Paris nüshasý hariç hece ölçüsü
Iþýk olmuþ sonraki nesillere.
Mertlik varsa serde yiðit dilenir,
Nice baþ düþürüp kötü elenir,
Meydan kýzýl kanda toza belenir,
Koçaklar kýlýca börklü han olur.
‘‘Yiðitler silkinip ata binende
Derelerden bozkurtlara ün olur
Yiðit olan döne döne döðüþür
Kötüler kavgadan kaçar dön olur
Yiðit cýdasýný almýþ atýyor
Ak elleri kýzýl kana batýyor
Bir kötü kavgadan dönmüþ kaçýyor
Kaçma kötü kaçma þimdi hun olur
Bir yiðit cidasýn almýþ eline
Baþýný koymuþ da yiðit yoluna
Kalkan paralana zýrhlar deline
Kanlý gömlek koç yiðide don olur
Köroðlu çaðýrýr figan aðýtlar
Ýman ehli birbirini öðütler
Boydan boya demir donlu yiðitler
Vurur cýdasýný kahraman olur’’
Ayvaz Han’ý kurtarmaya,
Oynamalý kýlýç kalkan.
Uygur isen ser üstünden,
Dökülmeli al kýzýl kan.
‘‘Almas kiliçlar destige
Karimañ belendi pestige
Atni çépiñlar kestige
Dondur Havazhan üstige
Bésididur kalpakliri
Yénididur piçakliri
Ham kümüçtur yarakliri
Dondur Havazhan üstige
…………………………
Katta – katta koylardin öt
Bésip yençip misli kurut
Havaziñiz misli bulut
Dondur Havazhan üstige
…………………………
At koyuñ belen pestige
Élip kéliçler destige
Kanlar töküp dar üstige
Dondur Havazhan üstige
…………………………
Yürekliri bolsun parçe
At kötürüñ hemme barçe
Bas kötermeñ ceñdin sunçe
Dondur Havazhan üstige
Yigitler köñül pasivan
Kulak séliñlar arsilan
Söz kilidu Göroglihan
Dondur Havazhan üstige’’
Bir ulu vatandýr topraðým taþým,
Erzurum daðýný tutan dadaþým,
Azerbaycan Türk’ü yiðit gardaþým,
Köroðlu’nu tutan günler nic’oldu?
‘‘Əli beldə durub əmr eylərdin
Koroðlunu tutan günlər necoldu
Hərdən-hərdən asýb kəsin söylərdin
Koroðlunu tutan günlər necoldu
Deyirdin zamana gedəcək belə
Uymuþdun þeytana fitnəyə felə
Hərdən hökm eləyib basýrdýn gölə
Koroðlunu tutan günlər necoldu
Çənlibeldə dövran quran dəliyəm
Hədyan sözə çox çətindi əyiləm
Yeddi min dəlinin kəltə kəliyəm
Koroðlunu tutan günlər necoldu
Koroðluyam, müxənnətə uymaram
Qýsasýmý qiyamətə qoymaram
Düþmənin qanýndan içsəm doymaram
Koroðlunu tutan günlər necoldu’’
Kazak oðlu deli yürek,
Her yüreðe sevda gerek.
Kurda pusu kurulur mu,
Er olan gelir teke tek.
‘‘Elek salýp bastarýna
Krþý kadam baskanýna
Sen ol jakta men bul jakta
Kel batýrlar jepke jekke
………………………….
Þatýrýndý þanða bölep
Batýrndý kanða bölep
Adlýma sap kuva kezek
Kel batýrlar jepke jekke
…………………………..
Urýs kýlýp keþe kündiz
Küve bolsun kökte juldýz
Sender kalýn almen jalðýz
Kel batýrlar jepke jekke
Kel batýrlar beldeselik
Kirevkeni tendeselik
Jalðýzbýn jok mende serik
Kel batýrlar jepke jekke
Köruðlý det atar meni
Taklan kýlýp Künhar seni
Kan meydanda bir jeneyim
Kel batýrlar jepke jekke’’
Yürü deli gönül yürü,
Turna gökte tutar katar.
Geraylý’dýr bunu türü,
Türküsü sineme batar.
‘‘Salam verdim salam almaz
Görüm kessin salam seni
Axçasýz pulsuz aþýðam
Pulum yoxdur alam seni
Güllü baðlarda gezersen
Cahýllar baðrýn ezersen
Yuxa kaðýza benzersen
Tutmaz yazam qelem seni
Xezinem yox aðzýn açam
Dövletim yox tökem saçam
Elac budu alem qaçam
Çenlibel’e salam seni
Hansý daðlarýn qarýsan
Hansý baðlarýn barýþan
Nigar Koroðlu yarýþan
Bilsin külli alem seni’’
Nerdesin Köroðlu nerdesin söyle,
Dolan Çenlibel’e gel gönül eyle.
Kýrat’a yazdýðýn Vücutname’yle,
Benzeri bulunmaz kula benzersin.
‘‘Üç yaþýndan beþ yaþma varanda
Enice açýlan güle benzersen
Beþ yaþýndan on yaþýna varanda
Anadan saçýlmýþ bala benzersen
On dördünde sevda ener basma
On beþinde yanar girer duþuna
Çünki etdim iyirmi dört yaþýna
Boz bulannýg axan sele benzersen
Otuzunda keklik kimin sekersen
Ýyidlik eleyib ganlar tökersen
Gýnanda sen el haramdan çekersen
Sonasý avlanmýþ göle benzersen
Ellisinde elif qeddin çekiler
Altmýþýnda ön diþlerim töküler
Etmiþende qeddin, belin büküler
Karvaný kesilmiþ yola benzersen
Seksanýnda sinir ener dizine
Doxsanýnda qubar gonar gözüne
Koroðlu der çünki etdin yüzüne
Uca dað baþýnda kola benzersen’’
Köroðlu sevdasý indi baþýma,
Aðrý vurdu kirpiðime kaþýma,
Kan karýþtý iki damla yaþýma,
Sarar oldu lehçe beni dil beni.
‘‘Ýki derya arasýnda gemim var
Çýxartmadý bir kenera el meni
Menim yüz min möhnetim var gemim var
Apardý girdaba saldý sel meni
Bahar oldu baðçamýz bar getirmez
Menim könlüm geribliði götürmez
Gidi Reyhan Ereb atý getirmez
Aþabilmez garh daðlar yol meni
Vara vara dost kuyinde yad oldum
Gehbe felek haçan senden þad oldum
Vetenimden ulusumdan yad oldum
Yada salmaz gohum gardaþ el meni
Koroðluyam onu bunu bilmezem
Her yeten lekeye boyun eðmezem
Yaradandan geyri kimse bilmezem
Ýster yaxþý ister yaman bil meni’’
Beslenir seher yelinden,
Güzelleme Kars ilinden,
Köroðlu’nun aþk dilinden,
Býkan dilbere aþk olsun.
‘‘Çenlibel’de bir su gibi
Akan dilbere aþkolsun
Yaz baharda çiðdem gibi
Çýkan dilbere aþkolsun
Sürmeler çekmiþ kaþýna
Benziyor huma kuþuna
Yavru turna tel baþýna
Takan dilbere aþkolsun
Aldanma dünya varýna
Düþme zulmetin darýna
Yiðitliðin didarýna
Bakan dilbere aþkolsun
Hubluðun tariften öte
Hiç hile katýlmaz süte
Gönül yana yana tüte
Kokan dilbere aþkolsun
Köroðlu bir miskin geda
Dosta canýn eder feda
Gönül düþtü aþktan od’a
Yakan dilbere aþk olsun’’
Ne destana sýðar ne þiire,
Ne gök kubbe saklar ne de yer küre.
Dolar deli gönle, Gülce ile hudutsuz,
Daðlar, baþý boz dumanlý daðlar,
Kalýr mý kurtsuz.
Tuðular dikilip kösler çalanda,
Daðlar perde perde aralanmalý.
Aslan yataðýný çakal bürümüþ,
Topunun üstüne horalanmalý.
Köroðlu izinde yürüyen erler,
Ýnlesin gök kubbe yýrtýlsýn yerler,
Kast eder canýma hinoðlu hinler,
Ýnleri baþýnda paralanmalý.
Beylik arayanlar angut kuþunda,
Yýkýlýr güllenin bir vuruþunda,
Serhat boylarýnýn her karýþýnda,
Ay yýldýz göndere sýralanmalý.
Vuslatî diyor ki sönsün balonlar,
Eþkýyaya destek çýkan yýlanlar,
Çamlý belimizde gözü olanlar,
Yaldýzlý defterden karalanmalý.
Osman Öcal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.