SEHER YELİ
ince seher yeli öyle esti ki
ýlgýt ýlgýt, sýcak sýcak, hafiften,
büyülü nefesini hissetti sanki
romatizma rehinesi bu beden.
salýndý kaslarým, elim, ayaðým,
gözlerim kurtuldu donukluðundan,
farklý sesler duyar oldu kulaðým,
hoþ kokular aldým dað doruðundan.
deðiþti deredeki suyun ahengi,
bir baþka uyandý bu sabah çimen.
bir kuþ penceremden ‘hadi çýk’ dedi
ve bir gül el etti karþý bahçeden.
sanki derinleþti göðün mavisi,
yapraklar oynaþtý, dallar gülüþtü,
geçmiþ yýllardan bir masal perisi
yine cemre gibi kanýma düþtü.
dünya varmýþ, demek yaþamak buymuþ,
içim kýpýr kýpýr çýktým odamdan.
insan yaþý baþý unutuyormuþ
yüreðinde bu yel estiði zaman.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.