ne olur acýt canýmý, büyüyorum can çekiþirken...
gücenmiþ bir satýr yazmalýydýn
gözlerinde cenneti gördüðün kadýna
inanmalýydýn
inandýrýcý olmasa da
bu kez yaþamak kolay gelmeliydi
belki ölmekten
belki sevmek baþkalaþmalýydý
sular serin akýyordu
temiz kokuyordu günlerimiz
yapraklar rüzgarlarý uðurluyordu
ben senden geçmelerden geçememiþken
güzler bizi sýnýyordu
bir ay doðumu suskuydun gözlerime deðen
sözlerin cana bulanmýþ býçak kesiðiydi
pas tutmuþtum
seçemedik
aþklar seçilmiþti
güvenseydin hoyratlýðým içlenecekti
sevecenliðim hokkabaz elleri gibi hünerliydi üstelik
yalancý sevinçlerle acýyý emzirirken
zerreden daha küçüktüm incinirken
bir ’ah’ çekimiyle, bilsen...
okyanus oluyordum severken...
fulya/temmuz2011