KİM DEMİŞ Kİ…?
bu köy, haritalarda bile yok, uykusu aðýr bu köy,
bu köyün halký, dert çamurundan, bu köyün halký,
yangýn onlarý bulur, deprem onlarý vurur, oy anam oy!
hep onlarý ezer ezer de çarçur eder kahpe feleðin çarký,
bu köyün halký dert çamurundan, bu köyün halký.
kara düþlerini yanlýþlýkla ben hep hayra yormuþum.
bu ova, aðaçsýz ve kuþsuz, gam denizi bu engin ova,
bu ovanýn topraðý, kýsýr kadýn gibi bu ovanýn topraðý,
hangi bulutlarý çaðýrýr, hangi umutlara sarýnýr acaba?
dualý soluk dudaklarýný yakmýþ da bitimsiz bir kýraðý
bu ovanýn topraðý, kýsýr kadýn gibi bu ovanýn topraðý.
sesini tek ben duymuþum, halini tek ben sormuþum.
bu yol, hiçbir zaman yol olmamýþ, bu dolambaçlý yol,
bu yolun yolcularý, gidip de gelmeyenler, dönmeyenler…
nasibini sadece þiddetten ve gurbetten alanlar bol bol
son mekânlarý, sessiz ve adressiz gömüldükleri yer,
bu yolun yolcularý, gidip de gelmeyenler, dönmeyenler…
yýllar yýlý onlar için kahrolup yas tutuyor gönül kuþum.
bu dað, daðlýðýný yitirmiþ, gururunu bitirmiþ bu dað,
bu daðýn yiðitleri, birbirini vuran düþman kardeþler;
býrakamam buralarý, bugünüm de yarýným da burada,
çiçekleri bana açar, kurþunlarý bana iþler, cana iþler,
bu daðýn yiðitleri, birbirini vuran düþman kardeþler.
geri verin onlarý bana siirt’im, tunceli’m, muþ’um…
bu beden, yurt bütününden bir parçadýr bu beden,
bu bedenin yüreði, fýkýr fýkýr yara dolu bitevi,
kanlý kalýt en derin yangýnlarýn alevlerinden.
kül olalýdan beri birliðin, dostluðun, huzurun evi
bu bedenin yüreði fýkýr fýkýr yara dolu bitevi.
kim demiþ ki bu yurdu yeterince sevmiyormuþum?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.