Aðaçlar ayarsýzca soyunur,
Týpký yalanlar gibi.
Ýnsanlarýn hayata kararsýz baktýðý zamanlar da
Aþkýn kapý olarak kullanýldýðýna ibare var mý?
O zaman kadýn da öyle bilinmez mi!
Gel -gitler yaþanacak daha bir asýr.
Reçeteme yazýldý ,doktorumun elinden,
senin adýn...
Yitik sevdalarýn kokusu sunuldu.
...Bir þurup gibi.
Kadrolu aþýklar diye,
adýmýza kitap yazýlacak,
az daha sona kalýrsan.
Bekle!
Altýna imzamý atayým.
Hatýralarým aðýr gelirse,
son mýsrayý silersin.
Koyu gölgelerinde uzandým,
bir ömrün,
Yazmak istedim yine,
konuþursam küsersin.
Baþ harfinden baþladým annemin,
Öyle de devam ettim ;
o saflýða uyar sanýlgýsýyla.
’A’ dersem yine,,,
hep söylemekten korttuðumu kusarým.
O yüzden susarým.
Aðzýma cam kýrýklarý gibi doldurduðum,
Aþklarýn yangýný...
Sarhoþ olursam ,
acýmý duymam diye yanýmda bu þiþe.
Ýçinde sen dolusun.
Ýçerim zamaný yanýnda su gibi,
gecikilmiþ gecelerin þerefinde .
Gözlerine bakarken,
umrumda deðildi ; bal köpüðü kýzgýn kumsallar
Ýki evladým var;
Biri ’kader’ diðeri ’kýsmet’ diye seslendiðim.
Beni çok üzdüklerinde,
çýðlýklarým sana kadar inler!
Bir dilek tut içinden,
son’a kadar say.
Varsýn olmasýnlar, tutmasýnlar.
Umudun sahibi yok ki!
Hayatta en son kaybedeceðim,
ben/dim ...
Sen’i kaybedersem, ben’i de kaybederdim.
Umudun sona kalsýn ki ;
dileklerine kurdele gibi,
pusula baðlayasýn.
Sen bana terkedildiðin de
kýrýlgan bir yüreðin,
tel örgüsüyle kanayan
madalyondun...Ö d ü l !
Çatlamýþ el çizgilerimden, fal tutamazsýn!
Bak sana açýk adres veriyorum,
Yaz þimdi :
Yerim ; y ü r e ð i n!
Artýk kaybolmazsýn ...
[Þirin Kelebek]