-mutsuz musun?
-hayýr, sadece mutlu deðilim
-peki sen? mutlu musun?
-bilmem, sadece mutsuz deðilim
boþ bir tuval gibiyim bugün
neyi resmedeceðini bilmeyen…
biraz kýrmýzý, biraz mavi ve iþte mor
baþým k-açýk renklerle dertte
fýrçalarým belaya sevdalý birer rakkase
bir ucubenin geçmiþini ar-al-ýyorum bugün
saatini sorguluyorum geçen anýn
bu karmaþa da kaybolan þimdi bir tek ellerim
ellerim gülizar tohumu
ellerim deva sanki yumuþak yastýklarda
k-adýn dedim
‘bir atýmlýk bulut’
k-adýn çürüyor bu safsatada
uçurumda açan çiçekleriyle
ve gökyüzünde çýrpýnan düþleriyle
tereddüt etmeden kanat çýrpýyor
ne hazin, ne u-mutlu
bekleyiþler
yosmaca
üryan bir lahza
biraz buruk bir hazla
çokça sükut v-ardý
dudaðýn kývrýmýnda
ve yitirilmiþ
gamzeli
hünerli tebessüm-ler
günebakanlarýn gözlerinde
yardým çýðlýðýydý tuvalime düþen resim
sarý deðildi gözyaþlarý
biraz mor, en az mor, en çok mor
ve mordu suretleri
** öyle ya her katil bir gün mutlaka geri dönerdi cinayet mahalline
ve her katil elbet düþünürdü maktulünün acýlý gözlerini
benim kaybolduðum o temmuzu düþlediðim gibi **
fulya/nisan2011