‘Yaþamak neden böyle içler acýsý,
neden bir uçurumun yanýbaþýndan geçen daracýk bir yol gibi’..
v.wolf..
bakýn dedim
köreldi gözlerim yazmaktan
görün dedim
intihar kokulu kýnalý gelin çiçeklerimi
nasýl dedim
düþtü elimden ýssýz bir gece sabaha
alýn dedim
sizin olsun yarenlerin taþlama sedalarý
býrakýn dedim
ben istemiyorum gülden bozma mavi aþklarý
unutun dedim
yaralý kuþlar gibi merhamet bekliyor ruhum
duyun dedim
kanamýyorum artýk eþkýya türkülerine
acýyýn dedim
kanatlarým çýrpýnmaktan yorgun
deva bulun dedim
yarama...
yaþamak dedim
dizgini geminden kurtulmuþ bir deli taydýr dostum
gaddarlýkla süremediðimiz kibrimiz kadar toy
þaha kalkmaz, eyeri yoktur sýyrýlmaz soluklarýn
yeleleri savrulmaz rüzgarda, ayarý bozuk dünyanýn
asi iniltilerim sustu
tenha sokaklarda çýkmaza boðuldu dermaným
küllendi hüznüm alkýþlayýn beni
sevdalara çaput baðlýyorum þimdi
usulca peydahlýyorum ölümlü dizeleri
erguvanlar yaðmalamýyor benim þehrimi!
dünyayý kurtaracaktýk oysa
hýrslarýmýza düçar olmasaydý cesaretimiz
kral sanmasaydýk kendimizi masallarda
taçlara heveslenmeseydi baþýmýz
yollar böyle uzak gelmeseydi ayaklarýmýza
bir vedaya sýðdýrmasaydýk merhaba niyetlerini
dünyayý kurtaracaktýk oysa
dualý yakarýþlarla
diyorum ki þimdi
ey hipokrat yemini içmiþ doktorlar
iyileþtirin beni, iyileþtirin bozuk düzenimi
vurgun yemiþ iklimime biraz anestezi
düþten kalma ezikliðime biraz morfin merhemi
ve can çekiþirken boþlukta ölüme yontun beni
ve ey bilinmez alemlerin azizleri
ey kendini bilge sanan dalkavuklar
kolaysa; özgür’lüðe kutsayýn beni
teminatlarým tükendi
üzerimden kaldýrýn artýk
gözlerinizin ipoteðini
püskürtmeyin ruhuma
inlerinizden çýkma kin’inizi
asýn beni
asýn daraðacýna
yerin yedi kat dibine
gömün beni
günahlarýma kefaret istemiyorum cehennemde
’cennetimi ateþe veren’ azaplarla acýtýn kalbimi
fulya/nisan2011