Bir kadeh sek raký kadar ayaz bakýþlarým.
Bu gece yýldýzlarla sek sek oynamalýyým...
/
Bilirsin bir parça beni, en çok kendine kýyanlardaným.
Kuyruðu kopartýlmýþ bir uçurtma kadar çaresiz,
kýþýn, çiçeklere öykünecek kadar sevimsiz bir adamým...
Yüzümdeki çizgiler yokluðunun resmini çizerken
sen en bilinmedik yüzlerin tebessümüne ortak olansýn.
Sen kuþandýðým kýlýcýn en keskin yaný olup,
geceleri ciðerlerime tarif edemediðim çizikler atansýn.
Güllerin dikenleri týrmaladýkça kana revan ismimi
ismine kilitlerim ellerimi, sonra yaðmur baþlar,
gözlerimin akýntýsý denize ulaþýr, yaðmura bulanýr...
Bütün þehir baþlý baþýna sen kokar Sevgili!
/
Ýnce bir nota gibi göðsüme saplanan ritimlerin,
güftesi en mahmur enstrümanlarýmý aðlatýr geceleri.
Oysa sen bakýþlarý caiz olan kadýnlardansýn,
baharlarý yeþertmeye yeminli lütuflardansýn...
Neden melek gibi bakýþlarýnla kalbimi parçalarsýn?
Bana günah mýsýn? Yasak mýsýn? Tuzak mýsýn?
/
Birazdan dolunay alýnca gözlerimi, keseceðim bileklerimi.
Kanýmýn rengine dikkatli bak olur mu?
Ýlmek ilmek adýnýn nakýþlarý saklý orada!
Hani,"Ýliklerime kadar aþýðým" demiþtim ya,
oradan biliyorum kanýmýn þifresini...
Hüseyin Özkaymak