Kýrmýzýda durmayý beceremedik Sevgili. Kaza yaptýk...
Kaza namazý kadar farz artýk bu ayrýlýk...
/
Yaðmur mýrýldanýyor kulaðýma yine.
Sesi ne kadar ince,masum,ürkek...
Saçlarým ýslak,ve kalbim yaralý...
Çoban Yýldýzý her zamankinden farklý yankýlanýyor.
Zifiri gecenin karanlýðý çok farklý parlýyor.
Baykuþlar bile ritim yapýyor!
Matemlerine senin adýný yazýyor...
Yalnýzým þuan ve kerahet vakitleri adýmý sayýklýyor.
Oysa vakitsiz düþen cemrenin dramasý gibiyim...
Anlamýyorum... Vesveseler niye kulaðýmda çýnlýyor?
Ya da yaðmur beni neden ýslatmýyor?
Tam ayrýlýk rüzgârý esiyor bu gece.
Mikail’de mevsimi sana göre ayarlýyor...
/
Sadeleþtirilmiþ bir hayat benimkisi.
En azýndan bugüne kadar öyleydi...
Þimdi sen saçlarýný,
avuçlarýmdan topluyorsun
ve veresiye seviþmelere adýmý yazýyorsun ya...
Sadeleþtirilmekten dolayý
bitiyor benim serüvenim!
/
Hikâyemin kahramaný,
gözlerinden öpüyorum seni!
Þefkatimin en narin yerinden...
Hüseyin Özkaymak