her sabah
kaderime farz biçilmiþ iþlerim var
ilk önce çocukluðuma döner,
kendimi kandýrýrým
sonra
takarým kahkaha maskemi
yolumu alýrým...
...
herkes aslýnda
suratlarýna yapýþtýrýlmýþ
çaresizlik iþlemeli maskeleriyle
dolaþýyor etrafta
kimileri gerçekten sevdiklerinle
kimileri doðru olan sevdiklerinle...
ya karþýndakini
ya da kendini
kandýrýyorsun,
ya kendin mutlu olacaksýn diye
ya da karþýndaki mutlu olsun diye
ve bencillik kozunu
hep sona saklýyorsun
her defasýn da kullanamadan
gidiyor elinden,
ve karþýnda
kocaman bir çeliþki
kendinden çok kimi düþünebilirsin ki?
...
ve akþam çöküyor þehre
ve uyku çöküyor üstüne
yastýðý ýslatýp sabahlýyorsun
gözlerin durmuyor kendinleyken
çünkü sende biliyorsun,
akþamlarý herkes evine dönüyor,
sende baðrýna...
sonra böðrüne çekiyorsun ayaklarýný
ve saçlarýný önüne sarkýtýyorsun
ve hýçkýrýklarýn...
...
ve yine sabah oluyor
ve yine maskeliyorsun yüzünü
yapýþtýrýp bir tebessüm de alnýnýn çatýna
haydi güne merhaba...
Hüseyin Özkaymak
18.12.2010