Kadýnlarý, dünden eskimiþ günlerden koparmak;
Þehrin en kara cahillerine dünya görüþünü anlatmak gibi...
Verdiðin emeklerin boþa çýktýðýný görüp pes etmemek;
Kendine acýdýkça, içine doðru gözyaþlarýný akýtmak gibi...
Sözde onca yol katledip, geriye baktýðýnda ilk an/ýný görmek;
Depremin olumlu bir coðrafi hareket olduðunu düþünmek gibi...
...onca ölen kalan, barksýz býrakýlan baharlarý hesaba katmamak gibi...
Sonra en çaresiz kaldýðýn bir anda her þeyin farkýna varmaksa;
Ölüm gibi Sevdiðim... Ölüm gibi...
//
Siz þair dostlarým
Siz sanat düþmaný hasýmlarým
Siz zengin iþ adamlarý
Siz yalnýz ev kadýnlarý
Siz günahsýz bebekler!
"Hayat geçmiþten ibaret"
//
Eskimiþ baharlarda yuttuðumuz tozlar;
Genzimizden, en güzel çiçeklerin koktuðu kasabalarda bile çýkmýyor.
Eðer sorun geçmiþte ise,
Ne aþk çare
Ne Leyla
Ne de Mecnun...
Bakmayýn gülüþmelerinize; hangimiz içten kahkahalarla doluyuz ki?
Hüseyin Özkaymak