kelebeklerin elinden gül suyu içmek gibiydi yaþamak,
vefa aradýðým kaldýrýmlarda kaybettim ayaklarýmý,
yüzüne deðmeye yakýn,
baktým ki ellerim yok...
son sigaramý yakmak istedim,
rüzgarýn nefesine karýþmýþtý nefesim...
düþtü omuzlarýma yine Elveda’n,
tutunamazdým;
sen yokken...
boþver gözüm,
sen: yoluna devam et,
ben: kirpiklerimi susuz býrakmam...
Hüseyin Özkaymak
Ekim 2010