NERON’UN TİRADI
gönül iþlerinde çok hassas olacaksýn,
imparatorluk koltuðunda duygusuz,
demiþlerdi bana seneca’yla burrus,
her an her þeyden kuþkulanacaksýn.
önce anne katliyle baþlayan falso
güvenli bekçisi oldu iktidarýmýn.
ne vakte dek sürecek tartýþmasý adýmýn:
neron zalim, neron deli, bunlar hep fasa fiso.
ho ho ho ho
ho ho ho ho!
azgýn bir boða gibiydim seviþirken,
oktaviya ateþliydi, ama yetmiyoru bana;
yetmiyordu bana ne sabina, ne de messalina.
birkaç oðlanla birlikte yatýyordum birden
ve þehvet dersleri veriyordum talihe.
esinlenip yosmalarýn memelerinden
döküp þarap içiyordum en mahrem yerlerinden,
bu yüzden de sapýk diye geçtim tarihe.
he he he he
he he he he!
senat’ta da, sokakta da, yatakta da
arkamda bir gölge gezdi sürekli
(belki kahpece korkak, belki yürekli)
ölümü hayal eden ilk fýrsatta.
cinayet hýrslarý kabarýp kalkýnca þaha
ne þan kalýr ortada, ne ar, ne namus.
söyleyin ey piso, petronius, lucanus,
niye uyanmadýnýz beklenilen sabaha?
ha ha ha ha
ha ha ha ha!
roma’yý kim yakmýþmýþ ne önemi var?
önemli olan seyretmek o görüntüyü,
ihtiþamý yakalamak, duyabilmek büyüyü.
þiþir alevlerin yelkenlerini ey rüzgâr!
ben saltanatta tektim, sanatta da bir dahi,
intihar ediþime de belki delilik der
hakkýmda fetva veren o akýllý deliler.
ey dünya beni unutabilir misin sahi?
hi hi hi hi
hi hi hi hi !
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.