ÖĞRETMENİN TİRADI

kar yüzlü, deniz gözlü, güneþ saçlý çocuk,
soru yüklü gözlerini gözlerimden çek,
her þeye yanýt bekleme benden, öðretmeninden.
gerçi, öðretmenlik bilmek, öðretmek demek,
ama bazen de bildiðini bir sýr gibi gizlemek.
örneðin nasýl anlatýrým sana, nasýl açýklarým
kardeþliði, dürüstlüðü, temizliði...
vuruyorsa kardeþ kardeþi düþmandan beter;
dürüstlük utancýndan terliyorsa sözlükte
ve temizlik aptallýkla eþdeðer tutuluyorsa eðer.

nasýl anlatýrým sana çanakkale’yi, kocatepe’yi?
açlýkla beslenenleri nasýl anlatýrým, nasýl,
kulaklarýmý yýrtýyorsa çýlgýn kadeh sesleri
(þehit kaný renginde þampanyalarla dolu)
ve kokain tacirlerinin þarkýcý metresleri.
‘babalar’, akbabalarca çullanmýþsa üzerine
bu güzelim, bu vefalý, bu çaresiz topraðýn
ve sömürüyorlarsa hunharca kendi halkýný;
kar yüzlü, deniz gözlü, güneþ saçlý çocuk,
nasýl anlatýrým sana ülke, ulus aþkýný?

düþlerinin mavisini karartamam, kirletemem,
matemiyle inleyerek cenaze marþlarýnýn;
sayýsýný bildirerek fidan fidan kurbanlarýn.
suçlusunu söyleyemem, bilsem de söyleyemem
bizi bize düþman edip kýrdýranlarýn.
ankara’nýn taþýna bak, aðrý daðý’n kýþýna bak,
acým büyük güzel çocuk, gözlerimin yaþýna bak,
sorma bana ne bu þiddet, bu rezalet, bu alçaklýk;
sorma bana baðrý yanýk analarýn feryadýný;
sorma bana ‘hilal’imin kaþlarý niye çatýk?

anýtkabir’e gitmeye, atatürk’ü görmeye
ne yüzüm var, ne gücüm, ne cesaretim.
önüme hainler çýkar, yolumu meczuplar keser
“dað baþýný duman almýþ” þarkýsýný boðmak için
can atýyor ortaçað artýðý kara sesler.
ve ben sana koþarken her sabah, dertlerimi
pardösümle birlikte askýya asýyorum,
bu dertler ki filizkýran, sense körpe bir tomurcuk.
burukluðumu seziyorsan çabuk büyü, acele et,
kar yüzlü, deniz gözlü, güneþ saçlý çocuk.


Sosyal Medyada Paylaşın: