ben ne zaman...
‘ben ne zaman sevsem
kentin soðuk limanlarýndan göç eden kuþlar gibi acýlarýmý terk ediyorum.
baþka bir mevsim oluyorum bazen ve hüznümü býrakýyorum hiç gözyaþý deðmemiþ yalnýz gecelere..’
özgür öztürk
ben ne zaman sevsem
hiç görmediðim bahar çiçekleri çoðalýyor içimde
günahlarýma kefaret kývamýnda bir yangýn baþlýyor
ben ne zaman sevsem
bir kýz çocuðu gibi aðlýyorum korktuðumda karanlýk insanlardan
kalbim titriyor suç iþlemiþ gibi
ve ne ceza verirlerse razý piþmanlýðýmla
ben ne zaman sevsem
ölümlerden ölüm beðeniyor sevgi(li)m
kördüðüm oluyor bütün düðümlerim ve yine bilmediðim dil’ler
ben ne zaman sevsem
ezdikçe eziyorum ümitsizliðimi
daha neler neler var çiðnediðim bir bilseniz
‘umudunuz varsa acýnýzý sevin’
ben ne zaman sevsem
bir hükümlü gibi asýyorum kendimi
geceyi avuçluyorum örneðin
ceplerim mahþer yeri
ben ne zaman sevsem
hüzünden bozma aþk tozlarý kaçýyor gözüme
günebakanlarýn oklarý saplanýrmýþcasýna derime
aþktan vurgun yemiþ insanlar geziniyor içimde
ölüler,cesetler ve aþk gazileri
batýyor, batýyor, batýyor, çok caným yanýyor!
o ne zaman sevse
yetmiyor edebiyat
salaþ bir yol üstü lokantasý gibi
daðýnýk ve hariçten gazel okuyor gözleri
biz ne zaman sevsek
serseri buhranlara ve depresif/þizofren düþüþlere
öldürüyoruz kendimizi çarpa çarpa tutulmalarýmýza
en az yaþamak kadar sancýlý ve ölüm kadar hafif bir sevdaya teslim oluyoruz
biz ne zaman sevsek
ipotek edilmiþ duygularýmýza siper oluyoruz
duymuyor ‘aþkýmýzýn kederini’ dünya!
kumdan kalelerimiz yokluklarla yok oluyor
ne zaman sevsek
özlem tutkulu bir baðýmlýlýk yapýyor
acý acýmýyor artýk ekþimiþ dilimizde
vurgun yemiþ hasret çýðlýklarýyla
kavruluyor!
ve ne zaman sevsek bilmiyoruz okyanusun bu kadar derin olduðunu
her defasýnda boðuyoruz birbirimizi kurtulmaya çalýþýrken batýrarak suya
leþ kokulu bir hayat için..
fulya/mart2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.