Beni umutlarımla bırak sevgili...

’umutsuz olmak ne güzel’
.................................utku.....

’bekleme, umut etme’ dedin...
aklýmýn deseninde umudun rengi olmadý hiç...
umudu kalbim iþledi genç kýz sandýðýna...
ve koydu en mahrem odasýna...
umut aþk gibidir...
gelme, git dedikçe üstüne düþer,
karabasan gibi çevreler seni,
umutsuz bir nefes alamazsýn...

diyorum ki:
beni býrak kendi halime...
umudumla çoðalayým sende..
umudumla büyüsün günlerin
sonsuz pazarlarý...
tezgahlara yayayým seni,
gösteriþli ve pahalý dursun hayatým...
beni umudu doðuþtan ölü ceninlerimle býrak...
sallayayým gönül beþiðimde...
ninnilerle süsleyeyim rüyalarýmý...
beni umutlarýmla býrak sevgili...

eðer umudumu alýrsan elimden!
ben o zaman ölürüm,
içimdeki aþk zehirler bedenimi,
çürütürüm ruhumu,
çürütürüm fakir göðümü...
beni umudumla býrak sevgili...

ama biliyorum ki;
umudum olmasa sana dair,
üzerimde arþ taþýr gibi deðil,
tüy taþýr gibi kanatlanýrým...

istemem sensiz gelecek hafifliði,
ben aðýrlýðýnla, ezilmek isterim,
umutlarýmýn aðrý terazisinde...
bak aðýr basýyor aþkýn,
umutsuzluðun hafifliðine....

beni umutlarýmla býrak sevgili...

dedi fatmâni...

* bu þiiri yazmam da bana ilham veren tetikleyici cümle için arkadaþým utku’ya teþekkür ediyorum...



Sosyal Medyada Paylaşın: