hey çocuk!
/karaya vuran kum tanesi gözlerime düþerken
ve aklým yine bir milyon olmuþken düþlerimi düþünmekten.../
hey ! kýrýlgan çocuk
neden döndün, ölmek için?
neden döndün atýldýðýn oyuna?
mýzýkçýlýðý býrak, yeter çocuk!
üzülme artýk, istedikleri bir avuç nefret!
verme çocuk, verme neþeni!
baharý gördüm kirpiðinde
yeþert onu yepyeni bir hikayede…
ayný þarkýyý her dinlediðinde
baþka renk gözyaþý döktün sen
baþka dilde aðladýn hýçkýrarak
oysa aðýtlarýn ayný ýrkdandý onlarla
ve evrensel tek dildi aðlamak! aðladýn!
hiç devrimci olamadýn savaþýrken
savunmalarýn hep bildik yöntemlerle oldu;
‘savunmasýzca!’
ihtilaller düzenleyemedin
solcu olmadýn eylemlerde
faþist olmadýn inançlýyken
komünist de deðildin özgürlüðü düþlerken
militan olmadýn daðlarý özlerken
ahh aðýrlýðýnca hasreti bile özümserken içinde...
taraf deðildin! kimliðin de yoktu, sen sadece SEN’din iþte!
ama gel gör ki çocuk; ANLATAMADIN kimselere bunu!
ve ANLAÞILAMAMAK en çok, içine dert oldu...
hep yol oldun yolculara
katýk oldun ekmeði bölüþürken kardeþçe
ve neden sonra sorgucular dikildi hep ömrüne?
’hoþçakal’ derken mideni aðzýna getirenler
iftiracýlar ve zavallý kalp atýþlarý
ki; acýnmaya hep mahkum olacaklardý
kendi aðýrlýðýnýn altýnda ezilenler!
’iðrenmek’se olasý bir insan tepkisi olarak yavan kalacaktý yine!
kendi çapýnda eðlenirken sahte kimlikler!
göðsünde sakladýðýn þiirlerin
bir tek hecesi bile olamayacaklardý onlar
zira oyunlarda mýzýkçýlýk yapan çocuklarýn
gözyaþý kadar bile inandýrýcý deðildiler
öylesine caymýþtýn ki insanlardan;
isyan etmek ve baþ kaldýrmak için bile çok yorgundun…
bir ölüm yetecekti sana
bir ölüm anlýyordu amaçsýz varlýðýný
/ s(iy)ahi bir ölüm! yahut ‘eflatun’/
o da yanlýþ anlýyordu, ki almýyordu koynuna!
ama ölmek yetmiyordu zaten çocuk
inan yaþamak daha zordu!
hadi gül þimdi çocuk!
yasa dýþý afiþler as duvarlarýma
riske at ömrüne düþen kaderimi
riske at özgür olmayan düþlerini
ve çýkar kýnýndan c/esaretin ellerini
özgürlüðü avuçla bir mahkum gibi hevesli
avuçla kanata kanata, týrnaklarýný geçir
önüne kat artýk þu yalancý ve yabancý düzeni
gayret et çocuk, biraz gayret…
çýk artýk saklandýðýn karanlýktan
ve doðacak yeni güne, yeni umutlarla gülümse
geç kalma çocuk! geç kalma, bekleyeceðim seni…
fulya/mart2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.