deli bir rüzgar silip süpürdü zamaný ‘alfabemi kaybettim anlamalýsýn beni’* ‘anlaþýlmaktan baþka çarem yok!’ çalýntý bir umut çöreklendi teninde avazý çýktýðý kadar baðýrdý kadýn duyulmadý piþmanlýðý sezilmedi arýnmýþlýðý
geçmiþi mekik çekti düþlerinin üzerine baðdaþ kurup oturdu aklýna telaþlý ‘gelecek’ yosma bir kehanetten arýndý bilmeden
býrak üzülmeyi beni düþün dedi bir söz söyle, zavallý bir kelime! bir cümle de bitir günahýmý tatminsiz kalmalarýmý onar sarma yaramý, sorma aklýmdan geçeni ki þiirler avutmuyor artýk kalbimi
incir aðacý ahh sevgili incir aðacý ne güzeldi iki gözüm kör olsun ki ‘bir ihtimal daha’ yok-tu! senden dönerken kaybettiðim aklým þahit
oysa ne güzeldin oysa.. incir aðacý gibi kimsesiz ve incir aðacý kadar terk edilmiþtin amaçsýzca boy veriyorsun þimdi buðday baþaðýndan hallice ve sahipsiz yokluðundan habersiz…
‘öl’ desen kýyameti ömrüme sürecektim! yan(ama)dýðým ateþler kadar narin! ya da unut gitsin! beni anladýðýný sanmýyorum!
fulya/mart2011
*bknz; _cânâ_
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fulya CODAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.