’Yalnýzca bir kýrýntýydýn, içime ilk düþtüðünde....’
sürgün edildiysem olasýlýklardan özlem þah damarýmdan akýyorsa kelimelerim boðazýmda düðümse sorgulamýyorsam artýk gelmiþi ve geçmiþi öyle alabildiðine rengarenk çoðalýyorsam düþünürken kuþlar havalanýyorsa içimde anlasana, sensin iþte sebebi…
en dibine batýyorsam sorgusuzluðun arýnýyorsam hafýzamýn kirinden sebebim oluyorsan uyanmak için saða sola bakma anlamak için beni aldýrma saðlam duruþuma titriyor kalbim kimse deðil sensin iþte sebebi!
yer gök yavan þimdi avareliðime acizim, gözlerim periþan, sözlerim biçare kanatlanýp uçmak vardý ya, hadi neyse… leyla bana, züleyha bana, þirin bana, aslý bana hikaye! öykündüðüm masallar deðil, bilmelisin! anla, kimse deðil sevdiðim; sensin iþte!
gözlerime inen katmerlenmiþ hasret sesime ses veren merhabalarýn gizli sahibi ve gayem sana bir nefes miktarý yaklaþmaktýr düþünüp durma, hesaplarla yorma kendini saklasam da bir bað var aramýzda, görmelisin! kimse deðil, sensin iþte ’can’ým tek bildiðim!
fulya/mart2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fulya CODAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.