eskiden

’ - Böyle devam edemeyiz
- Neye devam edemeyiz?
- Beraber olmamaya... ’

(La Fille Sur Le Pont)


.................................................







/eskiden gidenlere yas tutanlar vardý
ve kalanlar ezgiler kadar yitikti/




bir kadýn býkmadan yaralarýný sarýyordu ’zaman(l)a’
yara iyileþmiyordu umarsýz ve çýkarcýydý
merhem olmuyordu ’an’, ’acý’ mikrop kapýyordu
hýçkýrarak tuz basýyordu adam, kadýn ’umut’ üflüyordu sýzýya...



ben seni öldüre öldüre bitiremiyordum örneðin
incecik bir yaðmura tutulup saklanýrken
üþümüþ bir kedi gibi saçaklarýn altýna
melul bir akþam iniyor, deviniyordu üzerime



anlýyordun gözlerime inince adýn; s/avunmasýzdým
anlýyordum bakýnca gözlerinin içine çaresizliðini
adýn; s/ayýkladýðým yarým bir düþ oluyordu, irkiliyordum
geliyordun, susuyordun, gidiyordun, yine susuyordun
günler geçiyordu; kalabalýk yalnýzlýðýmýzý çiðneye çiðneye
bana hayýflanmak yaraþýyordu, sana en çok sevilmek…



‘memleket gözlüm’ diyordun eskiden
’gözlerinde memleketimi kucakladýðým kadýn!’
’memleketimde gözlerini gördü(ð)üm adam!’ diyordum ben...
sen vataným oluyordun, ben uzak ülkedeki gurbetçin
iklim ve zaman ayrýmýnda yitiriyordum ellerini...



soluduðum nefes azalýyordu giderken sen
ve ýskalýyordu beni umut, düþerken saklý bahçemden
baþ kaldýramamanýn çaresizliðiyle can çekiþiyorduk




yýðýnla karmaþanýn orta yerinde, sayýkladýðýn þimdi bir tek kadýn!
söylesene; kaç ölüm ediyordu zikredince adýn ?
...




fulya/þubat2011








Sosyal Medyada Paylaşın: