Anne - III

…en fazla büyürüm
yaþarken ölünmüyor anne...




heybetinden korkuyorum nicedir
aðýrlýðýyla üzerime abanan hayatýn
ve zavallý bir tarla korkuluðu gibi
kendi gölgemden ürküyorum anne



gülemiyorum en çok sevindiðimde
aðlayamýyorum en çok üzüldüðümde
gülüþlerimde mi saklýyorum hüzünlerimi
acým kaç karat eder þimdi anne?



yýkýlýyor kurduðum en saðlam köprü
kara bir is bulaþtýrdým ihtiþamlý geçmiþime
dostlarým kayan yýldýzlar kadar aceleci
ve kýrýlgan anýlar biriktiriyor geleceðe



teselli deðil senden istediðim
bir bilsen kalbim çok fakir
diyorum ki;
uçurmak için ümitsiz yarýnlara
bana biraz umut satýn alabilir misin



aynalarým çok yorgun
pusunu sökemiyorum düþlerimle/gülüþlerimle
yazmak deðil de en çok, yaþamak yoruyor anne…




- söylesene; dünya, kalbin kadar büyük mü anne ? -




fulya/ocak2011







Sosyal Medyada Paylaşın: