BUNALIM

biraz daha, biraz daha yýkýlmýþ
tartýþtýkça kant’la, sartre’la,
aradýðý gerçek, zorladýðý sýrla.
ruhuna bir çýð gibi yýðýlmýþ

ikircimlik, kuþku ve güvensizlik.

kapýlar þamar gibi çarpmýþ yüzüne,
gazete ilanlarý, ‘yarýn gel’ler;
yalan sabunuyla yýkanan eller
týkmýþ onu korkunun dehlizine.

belleðine bilinç gibi oyulmuþ önemsizlik.

son davasý besbelli ki son gece
aynadaki benzeþiyle görülmüþ
ve kýrmýþ aynayý, sebepsiz gülmüþ.
býrakmýþ sonsuz uykudan önce

masa üzerinde yarým kadeh sessizlik.

Sosyal Medyada Paylaşın: