SENİ BEN YARATTIM

seni ben yarattým
vefasýz gecelerimin yalnýzlýðýnda.
ayýn hüznünden çaldým
yýldýzlarýn masum tebessümünden,
kokusundan aldým menekþelerin;
gül yapraklarýnýn yeþilinden,
hepsini bir yere kattým,
seni ben yarattým,
ben.

her þeyi gönlümce yaptým
renkli hayallerimin ýssýzlýðýnda.
aþktan ateþ dilendim
ve sadakat özlemden;
usumu biledim som cesaretle,
süzerek vicdanýn süzgecinden.
hepsini bir potada kaynattým,
seni ben yarattým,
ben.

tanrý’yý da darýlttým
haddimi aþarak çýlgýnlýðýmda
günahkâr oldum bile bile
habersizmiþim gibi cehennemden.
bir de secde ettim önünde
geçip kendimden:
yani sana taptým, çünkü
seni ben yarattým,
ben.

dünyaya hep seni anlattým,
hep sana sýðýndým yýlgýnlýðýmda.
sesini saðýrlara bellettim.
körlere söz ettim güzelliðinden:
nefes yerine hep seni tükettim.
aydýnlýðýn aktý dizelerimden.
adýný ölümsüz yaptým, çünkü
seni ben yarattým,
ben.

pembeler kuþanýrsa bir gün hayatýn
umut kanatlarýnýn sarhoþluðunda,
aldanýp çekilme gururun siperine
zýrhlara bürünerek bencilliðinden.
girersen nankörlüðün dipsiz inine
emin ol ki öleceksin elimden.
budur son ahtým, çünkü,
seni ben yarattým,
ben.

Sosyal Medyada Paylaşın: