Ama Aşk
-’ama aþk!’ içtikçe güzelleþiyorduk seni
güzelleþtikçe içiyorduk / sahi, nereye kayboldun? / sevgim yerinde duramayan bulutlara benzer
öyle sabýrsýz, öyle coþkulu, öyle bahtiyar
yüreðim yüreðinin denizidir
býraksalar yüzülecek bir ova
açýlsan masmavi bir okyanus
benim doðduðum köylerde elleri kýnalýdýr gelinlerin
bir orman kalabalýðýdýr düðünleri
yoksuldur evleri, yürekleri zengin
cömert merhabalarýn ardýna gizlenirken
hoþça/kal türküleri nasýl da içlidir
bu saatten öte üzülmez kimse artýk
ne gidene, ne gelene hesap sorar
’geldin ya’ der, ’þükür’ çekmeye kavuþur dil
eller yüze kavuþur dua okþar ruhu
temiz kalplere pamuk ipliði gerilir
camiler dolar, ezanlar okunur
bir fani daha ebediyete uðurlanýr
’ah vah’ çeken dillerin aðýzlarý kilitlenir
yazamaz kimse aþký üzgün kalabalýklarda
matem dindiðinde eller kalemle birleþir
birileri hala onarmaktan bahseder donan kalpleri
gururla heba edilen/parçalanan aþklardan kalaný
çoktan kaybedilen/yitirilen birþeyler vardýr
(ve yenilerek sevgiliye, baþka aþklara uðurlanan)
göremez birileri yürekte çýrpýnan kuþlarý
göremeyince azat edildiðinide fark edemez
akýl hayatta kalmayý diler hep
kalp mutlu olmayý
-’ama aþk!’ uzak bir ülke gibi
’keþfet’ der içindeki ses!
konuþunca azalýr
çirkinleþmesin diye güzellikler
birlikte susulur
biten bir aþk için belki en iyi iyilik budur
konuþursan kendi sesinde kaybolursun
konuþursa yangýn çýkar sýð sularda, boðulursun!
þimdi bir su gibi AZÝZ
ama ACÝZ dir sevgili
yokluðunda sana
yüklenen anlamlar bir bir geri alýnýr
anlamsýzlaþmasýn diye sevilen zat
-’oysa aþk’ hak etmez üzülmeyi
daha fazla dayanamaz ve alýrsýn eline mikrofonu
bas bas baðýrýrsýn; ’ aramayýn onu ’
’ben artýk aramýyorum’
sonra çiviler batar kalbinin en ücra köþelerine
-’olsun aþk’ o olmasa da bütünüz biz seninle
/duymaz aþk!/
-’abart(ma) aþk’ býrak onu düþünmeyi
umutlarý parçala artýk, eziyet etme aþk!
dinlemez aþk!
kendi haline býrakýrsýn
-’ama aþk’ der, susarsýn
’nasýl biliyorsan öyle yap’
NASIL BÝLÝYORSAN ÖYLE YAP! ’teþbihte hata olmaz’
içtikçe güzelleþ
güzelleþtikçe y/ak!
ey ateþli ok
ey mübarek
e y y A Þ K !
....düþürme ruhumuzun dizginlerini senden ýrak.... -hadi durma, bizi rüzgarýna k/at- fulya/25kasým2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.