’Sür beni gül yüzüne Gitsem de kalsýn sýzým Aðlýyor musun anne Gidiyor hayýrsýzýn’
anne ne olur gidelim gözlerimde yorgun bir kelebek can çekiþiyor beni de götür anne ne olur içimde bir kýz çocuðu dizlerini kanatýyor bak!
sahte gülüþlerde saklanýrken yüzler daha fazla dayanamýyorum anne bak oyunumu bozuyorlar yine bu kez de ben mýzýkçýlýk edeyim ne olur
tutsaklýðýma tutanak tutturuyor birileri özgürlüðüme teminat istiyorlar! ille kanýt diyorlar, aklamak için zihinlerini gel de sen kurtar beni anne insanlar bana bir hayli t/uzak!
anne ben o türküde yitiyorum kimse duymuyor feryadýmý, boðuyorlar beni isyan etmeye bile razý olmuyor gönlüm anlamýyorlar dualarýnýn büyüsünü/büyüklüðünü
bir düþ kuruyorum düþümde (düþürülüyorum) bir þiir doðuruyorum içimde anne! boy veriyor yine yorgun baharlarým senin gibi kimse temiz de kokmuyor anne kirden arýn(a)mýyor kinli insan ruhlarý
bir çýðlýk kopuyor içimde duyuyor musun anne? kulaklarýný týkýyor birileri duymamak için anne ben nerede yenildim kuralcýlara her kurala uyan bir tek ben deðil miydim?
günahýmý alýyorlar iftirayla anne tövbemi bozdurmaya yelteniyorlar sahi; bu kadar düþünüyorlar mý sevabýmýn akýbetini?
aslýnda kimse görmüyor anne bir insan kaç kere doðar, kaç kere ölür insaným diyen bir insan bir defa ölür ama çok kez doðar öldüðü yerden yeniden
( b a þ k a b a þ k a y ü r e k l e r d e )
sür dualarýný gözlerime, nefesini üfle ruhuma senin gibi temiz kalsýn ve aksýn hayatým s/akla beni anne s/akla yasakla bana düþ kurmayý ve kepenklerini ört sahipsiz umutlarýmýn....
þimdi gidelim anne yeniden doðmak için þiirde gidelim anne kimsesiz kentlere b e n b ü y ü m e y i m d i y e !
fulya/21kasým2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fulya CODAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.