TELEFON

bir, beþ, iki, sýfýr, dokuz,
çeviririz hýzla sýk sýk;
bu bir sonu gelmez kâbus,
çünkü yanýt yok, ne yazýk.

‘parmak belki hata eder‘
budur bir tek avuntumuz;
çevir yine teker teker:
bir, beþ, iki, sýfýr, dokuz.

almacý her dinleyiþte
bitiverir soluðumuz :
seslenecek… þimdi… iþte
bir, beþ, iki, sýfýr, dokuz.

oysa ne bir sinyal vardýr,
ne de o ses – umduðumuz;
sanki beton bir duvardýr
bir, beþ, iki, sýfýr, dokuz.

“belki meret bozuk” deriz,
bir baþkasýný buluruz
ve özenle çeviririz:
bir, beþ, iki, sýfýr, dokuz.

parmak döner, her þey döner,
kaçar bütün umudumuz.
susar babam, inat eder
bir, beþ, iki, sýfýr, dokuz.

jeton yine boþta: týngýr
ve kalbimiz kesilir buz;
parmak yine döner výr výr
bir, beþ, iki, sýfýr, dokuz.

ta yirminci telefonda
anlarýz… unutulmuþuz;
elbet suçlu deðil bunda
bir, beþ, iki, sýfýr, dokuz.


Sosyal Medyada Paylaşın: