GÖÇLER GÖÇERTTİ BENİ

“Göçmenliði bilmeyen, hiçbir þey bilmez.”
(Dedemin sözü)

ben ki göçü kitaplardan ve filmlerden deðil de
ocaðýna düþe düþe, ateþinde piþe piþe öðrendim.
hicranlarla uyudum, uyandým hasret tepelerinde
çýrýlçýplak. ölen de kendimdim, gömen de kendim.
bu yüzden göçü bana anlatmaya kalkýþma, dede,
ben ki bir ömür göçe göçe göç yolunda tükendim.
ayrýlýklar sefil kýldý, rezil kýldý gönül mülkümü
uludu durdu kapýsýnda uzun uzun bir yaralý kurt.
okþayan ne mi oldu, okþadýysa kaçýrýlmýþ yüzümü:
biraz rüzgâr,
biraz yaðmur,
biraz bulut…

sýla türküsü dinleyemem, dede, kahrolurum, aðlarým.
boynu bükük evler gelir gözlerimin önüne, sönük
ocaklar gelir, sokak baþlarýnda kalan masum aþklarým,
gözler gelir gözlerimin önüne denizler gibi büyük,
sorular gelir bu gözlerden, yanýtlarým hep yarým.
yalan rüzgârlarýna tutulmuþ bayraðým bölük pörçük
sancýlý uzaklarýn, acýlý topraklarýn evladý mýyým ben,
yoksa yolunu yitirmiþ meczup? avutabilirsen avut
kendini, göreyim. açýnca sýla çýkýnýný, dökülür birden:
biraz özlem,
biraz mektup,
biraz hudut…

ben korkak adam deðilim, dede, göçler göçertti beni
alýþtýmsa sigarayla içkiye hep bu yollarda alýþtým.
bu yollarda öðrendim insanlarý, kendimi de yeni yeni
bu yollarda tanýdým. ve tiksindim, intihara kalkýþtým,
basarak özbeöz cesedimin üzerine lanetledim öleni;
lanetledim, çünkü artýk onu bende taþýmaktan býkmýþtým.
beklenti denizinden yeniden doðmam gerekiyor benim
-dede, beni sorgulama, desteðim ol, sýmsýký elimden tut-
ve þu anda ölesiye üç þey ister bu köhnemiþ bedenim:
biraz yalan,
biraz sabýr,
biraz umut.


Sosyal Medyada Paylaşın: