Ayrılığın Yıl Dönümü 'Kent Sayıklamaları'

“En çok da susmaktan sýkýlmýþ insanlarý özledim. “



Kendi adýmdan çýktýðým yollar,
Beni hep bilmediðim kentlere götürdü.
Oysa bildiðim her þey
Bana yabancý olmaktan daha öteye gidemiyordu..
Bir þarkýnýn notalarýna yazýlmýþ ayrýlýk sözlerinin
Benim hayatýmda ki önemi anlamýþ olsaydým
Bende gidenlere hoþça kal demekle yetinirdim belki de.
Bilmediðim kentler bu yüzden hep çekici gelirdi bana
Ama hoþ/ça kal niye bana söylenen son kelimeydi..
Yalnýzlýðýmýn altýný çizsem Bu çaðda kimsenin anlamayacaðý bir delilikle suçlanýrdým..
Yine de susmalarýma biçilmiþ beklentiler saklýyorum ceplerimde
Ama gelenler beklentilerimin dýþýnda kalmaktan baþka bir iþe yaramýyor.
Kimi unutsam bir yenisi daha eklenmek istiyor cümle sonlarýna..
Gözbebeklerimde peydahlanmýþ bir ihanetin günahý karþýsýnda
Aþk dudaklarýma asýlý kalmýþ kirli bir sözdür artýk..
Ve þimdi,
Adý elveda ile baþlayan bir aþkla tanýþmamýzýn on dördüncü ayýný,
Kendi cümlelerimde öldürdüðüm bir benzerimle kutluyorum…
Nice elveda dolu uzun yýllara…




Özgür Havuz ’Gri’ / Aþk ölmedi mi?
Sosyal Medyada Paylaşın: