hangi eþyaya deðsem, bulduðum senden bir iz, döþekte sýcaklýðýn, yastýklarda saçlarýn. masandaki aynada ne bet kalmýþ, ne beniz, sitem eder oradan ince çatýk kaþlarýn.
çekmecede hýçkýrýr deste deste mektuplar, perdelerde ellerin, bardakta dudaklarýn. albümleri açamam kalbim çýlgýnca hoplar, resimlerden gülümser gelinlik duvaklarýn.
o neþeli dolap da öksüzleþti köþede içinde giysilerin (bu yüzden açamam ki). saksýlara her sabah su döktüðün þiþe de dolu kalmýþ öylece, yaþlý gözlerin sanki.
burada her þey büsbütün senden birer iþaret, ben onlara baktýkça kahrolan korkunç sefil. anladým ayrýlýðýn çilesini nihayet: bende seni öldürmek ölmeden mümkün deðil.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.