DİYEMEM

ben azýnlýk damgasýyla doðdum, çocuðum,
‘çok’tan az alamaya alýþtýrýldým az az
büyümem yasaktý sere serpe, bu yüzden
sýska kalmýþým biraz.

ben azýnlýk ikliminde yetiþtim, çocuðum,
güneþ hakkým, hava hakkým, su hakkým azdý.
bir mengene azabýydý gündüzlerim bitevi,
gecelerse ayazdý.

ben azýnlýk denizinde yüzdüm, çocuðum,
teknelerdi, serpmelerdi tek korkum;
hemcinslerimin mekâný engin, mavi sulardý,
benimkisi kirli kum.

ben azýnlýk koðuþundan geçtim, çocuðum,
düþünmem suç, konuþmam suç, solumam suçtu.
imansýz tanrýlara secde etmek, kul olmak
ölümden de korkunçtu.

ben azýnlýk sehpasýndan indirildim çocuðum,
kýrýk onur dalýmý yeniden ekleyemem.
kimliðimi sakýn sorma, yasaktýr, korkuludur,
istesem de diyemem.

Sosyal Medyada Paylaşın: