’Karadýr kaþlarýn ferman yazdýrýr
Bu dert beni diyar diyar gezdirir
Lokman hekim gelse yaram azdýrýr
Yaramý sarmaya yar kendi gelsin’
~Aras !~
kan pýhtýlarý geziniyor ruhumda
dilimde ayyaþ kelimeler dolanýyor
sevdamýn dehþetinden ben bile ürküyorum bu kez
gözlerine al beni, dudaklarým pranga, dilim lal!
bu kez sahi, düþ deðil inan Aras, inan sevdiðim
’özlemekten yo(ð)rulduðumda, ö l ü y o r u m !
nefesim kesilirken göðsümde, galiba büyüyorum, büyüyorum Aras!
~Aras !~
yüreðimin nazlý nehri
bu ucube yalnýzlýk ikimizin
dostlarýmýz çoktan yitip gittiler
uzaðýmýza düþtü toz kondur(a)madýklarýmýz
ruhu kötürüm olmuþ insanlýða raðmen
bir damla umut görüyorsak eðer
taþmalýyýz baþka sulara
kendimizden (vaz)geçmeliyiz
s/aðýr hüznü damýtýp sevince
eklemeliyiz günün en ge(n)ç saatine
~Aras !~
ruhu asi, gönlü küheylan
içimin deli ýrmaðý
ruhunu dizginle !
ölüm kadar gerçek
yaþamak kadar sancýlý
gerçeði getireceðim ellerine
güneþi ayaklarýna sereceðim
ey güneþin oðlu
ýþýk serpeceðim sözlerine
kamaþacaksýn!
~Aras !~
pahabiçilmez k/ayýplarla geçerken hayat
kaprisli bir ütopya alýp götürecek benliðini/aklýný
acayip düþlere dalýp gideceksin
uyan ruhum, uyan Aras!
bekleme artýk duraklarda
son tren de usul usul gitti uzaklara
simdi bir þarký tuttur diline
hatýralarý anýmsatan türkü
boy verecek ezgide, dinle!
~Aras !~
yönüne koþmak istiyorum
yoluna yordamýna savunmasýz bir iþaret olmak
ardýnca sürüklenirken bi çare kalbim
göçebe eþkiyalýðýmý savurmak istiyorum kentlere
saydam bir baþak saflýðýnda
Ankara’nýn en bulanýk akþamýnda
hevesim kursaðýmda, seni diliyorum Aras!
~Aras !~
hazin bir sonbaharda ve bitiyorken Ekim
dilim dilim kesiliyor dilim, aþk dergahýnýn tezgahýnda
kara saplý býçaklarýn karanlýðý þimdi boðazýmda
gör beni Aras, coþtuðunda kalbim dinle sesini
yoruldum her mevsimden, bu düzen ve devr-i daimden
elimden kayan senelerden, önüme dizilen özlemlerden...
doðmamýþ çocuklarýn çýðlýðýnda mý yitirdik sevinçleri
mutluluðum ol, umutsuzluðumda umudum ol kaldýr beni
saflýðýmý baðýþla bana, seni bana/beni sana bahþet yeter sevgili !
~Aras !~
bir gel-sen-gel_sen yetecek!
yüzünün çizgilerinde keder saklayan adam
UsTam, ömrümün eksik/yarým yaný, uyan Aras!
çektiðimiz acý, hayatýmýzýn geri kalaný
kurtar Aras, aklýmýn ziyan yanýný/aþkýmý
ve gör Aras!
-senikendimdençýkarýncageriyehiçbirþeykalmadýðýný-
fulya/ekim2010