...
Öyle bir sensizlik çöktü ki þimdi,
Bana düþüyor gidiþine dair þiirler yazmak..
Vardýn ya bir zaman,
Daha dik duruyordum hayata
Yarýþýrdý baþým en yüksek daðlarla.
Tuvallere resmettiðim en mutluluðum sendin
Sesindi akan serin ýrmaklardan
Ruhumu dinlendirdiðim en yeþil ormaným
Kimseciklerin keþfetmediði yýldýzýmdýn...
Artýk yaþantýmýn da rengisin,
Bu tabloya sensizliði sürüyorum
Bir karanlýk iþte bilmezsin,
Ne gökyüzü var ne yýldýzlar
Ne de güneþ ýþýtmakta yüreðimi
Ýçine baþka rengi almýyor
Açmýyor kararan ufuklarý…
Ve ;
Yüzüme geçirdiðin demir bir maskedir yokluðun.
Damla damla kanýmdan çektiðin
Yarýnlardý,umutlardý,sevdaydý.
Deðil mi ki yüreðime açýlan yara sevdandan yanadýr
En acýlý en yaralý yerimden vurduðunu bilmiyorsun…
Sanki yüreðim kupkuru bir daldý
Üzerine basarak umursuzca yürüyüp gittiðin
Ki; duymadýn bile kýrýlýrken sesini.
Gittiðin o yollardan parçalarýmý topluyorum
Su gibi berrak temiz bir aþký büyütürken
Köküne kibrit suyu döküp kuruttuðun
Damarlarýna acýlarý zerk ettiðin umutlarým…
Ayrýlýðýn kor ateþinde ýsýtýp bulanýk sularý
Yýkadýlar yüreðimi de,yine silinmedi izlerin
Kefen yaptýlar tertemiz hayallerimden,
Umutlarýmý sýyýrýp fakir fukaraya daðýttýlar.
Kabrimdeyim artýk;
Kapkara topraklarý örttüðünden beri üzerime.
Bir buz kesiyor, kavruluyorum bir
Yýlanlar,çýyanlar delip geçiyor etimi
Aldýrmýyorum...
Ne gecelerinde bir sýzýntýsý þavkýn
Ne de bir damlasý güneþin
Metruk bir âlem iþte bilmezsin,
Anlamazsýn da,niye vardýr sevda kabirleri
Gömmek için mi bir yüreði
Bu aþk ölülerinin avazlarýný susturmak için
Bir çukura mý atýlýrlar sanýrsýn?
Bana bir sensizlik çöktü ki þimdi,
Bana düþüyor dönüþüne dair þiirler yazmak...
Git diyorum
Git...
Yüreðime yine bela olacaksýn
Kemiklerini sýzlatma bu aþkýn,
Zamanlarýn en yorgunu,
Denizlerin en ölüsüyüm …
Hülya Lila BOZKURT
Ölüdeniz/Fethiye
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.