Yol
Bitti iþte
Ucundayým uçurumun.
Hatýrlýyorum da,
O hüzün akan gözlerinde baþlamýþtý bu hikâye.
O buz mavisi gibi keskin sözleriyle
Geldik iþte bu simsiyah günlere.
Bulutlarda da hiç hayýr kalmadý
Göklerin rengi belli bile deðil
Güvercinler de süt beyazý uçmuyor artýk.
Modasý geçti raflarda tozlandý dostluklar
Tavan aralarýnda güvelendi gerçek sevdalar
Arayan yok,soran da yok kestiler umutlarýný
Artýk rýhtýmda beklenmiyor dönecek sevgililer
Yaðmurlarda öpülmüyor utangaç dudaklarý güllerin…
Leylak kokmaz oldu avuçlarý hayallerin
O rüzgâr susamý düþler var ya
Sokaklara düþtü…
Her köþede alýcý kuþlar gibi masallar beklemekte
Deniz bile dayanamadý kuduruyor öfkesinden
Iþýldamýyor artýk gözlerinde yakamoz…
Allý yeþilli yarýnlarým þimdi nerelerde kim bilir
Nerelerde benim o içli naðmelerim,
En sevdiðim plak usandý bozuk çalýyor
En sevdiðim gül sarý deðil
En sevdiðim…
En sevdiðim… ?
Yol bitti iþte
Ucunda deðilim uçurumun
Atladým !!!
Hülya Lila Bozkurt
19 Aralýk ...
’ ’Korkmamalý insan hayattaki her baþlangýç YENÝ bir uçurumdur.’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.