Önce karanlýk serildi sokaklarýma
Ardýndan dipsiz bir acý yataðýma...
Aþk´ýn istilasýnda yüreðimizin topraklarý
Tek tek düþerken düþlerimiz kederin koynuna
Kaybediyoruz tüm stratejik noktalarý
Az sonra düþüyor ilerideki mavi tepe
Ve kýzýla bürünüyor keskin þafak
Açýlýrken hüznün heybetli sancaðý
Ne sert içki keser, ne de kör bir kurþun hasretimizi
Ýçelim!...
Þereflerine gidenlerin ardýndan
Koynumuzda kokusu
Yüreðimizde sýzýsý varken
Acýmasýz bir generalsin sen Tanrým!... Doymuyorsun kýyamlarýmýza
Ki biz..!
Kimsesiz çocuklarýnken silahlanýp katýlmýþtýk orduna
Uygun adým ýssýzlýða yürüyenleriz artýk aþkýn baðrýnda
Tanrým!...
Serçeler hiç sokulmayacak mý gamzelerimize
Mavi, zafer sarhoþluðundan hep maðlup mu kalacak
Yoksa kazanacak mý bir gün mutlaka
Ah sevgilim...
Anbean yaðma ediliyor gençliðimiz
Her köþemizde korkudan sinmiþ anýlar
Bastýrýlmýþ mutluluklar var.
Hunharca katlediliyor hayaller her gece iþkencelerde
Ölüm´e katmak istiyor bir avuç çapulcu yüreðimi
Gözyaþý ve acý serpiþtiriliyor düþlerime
Gör sevgilim, gör..! Evrenin birinci maddesidir bu dediðim;
Acýmasýz bir baronun tepe taklak edilmiþ kuklalarýyýz hayat denilen sahnede!...
Bükme goncagül dudaklarýný
Avuçlarýma kattýðýmda yüzünü tanýyacaðým Tanrý’nýn suretini
Ve aþk,
gözyaþlarýmýzla kutsanacak karanlýðýn içinde
...
Karanlýðýn örttüðü sokaklara düþsün yüreðinin ýþýðý
Ay ýþýðý yetmiyor yolumu bulmaya...
Harun PEHLÝVANOÐLU
12810