Yarım kalmış bir şiir...
Ah sevgili sen beni hiç sevmedin ki,
Sen yabancý bir tenin çatlaklarýnda mutluluðunu aradýn hep,
Benim mutluluðum senin dudaklarýndan düþecek bir çift cümlede saklýydý,
Ben aðladým,
Sen hep o iç yakan gülüþünle yüreðimi kor alevlere teslim ettin…
Gerçeklik payý olsun diye kurduðun uzun cümleli yalanlarýna öyle inandým ki,
Þimdi bu haldeyim,
Aklýný kaçýrmýþ bir þair gibi…
Biliyorum sevgili,
Ben senin düþlerinde ki sevgili olamadým hiçbir zaman,
Hani soluksuz cümlelerle tarif ettiðin sevgili…
Oysa ben uzun cümlelerle sana kendimden hiç bahsetmedim,
Senden sakladýðým o kadar çok yaram vardý ki,
Ýþte bu yüzden tenimin çýplaklýðýný hiçbir zaman göremedin…
Gittin sevgili,
Þimdi ýssýz bir sokak kadar yalnýzým,
Hiçbir soðuk gidiþin kadar üþütmedi tenimi…
Hani þu açýlmasýný beklediðim kapýdan bir kez olsun sen gelsen,
Parmaklarým saçlarýna dolansa ve kokunu derinden içime çekip,
Seni öylece mahzun bir þekilde izlesem…
Hayal ya bu, belki bir gün gerçekleþir umuduyla düþlediðim bir hayal…
Sonrasý zaten dönmeyeceðini bile bile seni beklemek…
Dönmeyeceksin sevgili,
Gittiðin kirli kent kýyýlarýndan dönmeyeceksin hiçbir zaman,
Öksüz bir adam býraktýn giderken,
Sözleri hep yarým kalan dudaðýnda…
Boþ bir yalnýzlýkta ne kadarda dolu umutlar taþýyormuþ insan...
Yalnýzým ama sensizlik daha bir yalnýzlýk yüklüyor omuzlarýma,
Adým hangi þiirde geçerse geçsin,
Mutluluk kavramýný hiç elimde tutamadým…
Mutluluk sen varken güzeldi benim için,
Sen giderken mutluluðumu da yanýnda götürdün…
Sana bir þairin sözlerinde unutulmadýðýný haykýrýyorum,
O þair ben deðilim,
Bilirsin ben öyle fiyakalý cümleler kuramadým hiçbir zaman,
Seni bir þairin dizelerinden çalmýþtým,
Ve uzun soluklu bir aþk yaþayamadan,
Kaybettim,
Üzgünüm…
O kadar yalýn konuþmak istiyorum ki sana,
Belki tekrarý olan bir geliþe hazýrlanýrsýn,
Kucak dolusu umutla gelirsin
Belki hiç gitmemek üzere gelirsin,
Ayný yastýðýn soðukluðunda uyuruz,
Ayný düþlerin sýcaklýðýnda ýsýtýrýz birbirimizi…
Hayýr sevgili,
Sen hiçbir zaman gelmeyeceksin,
Ve ben inatla hep seni bekleyeceðim,
Ben dön’lerimle sana yalvarýrken,
Senin hafýzanda hatýrlamadýðýn bir kimlik olacak adým…
Tanýmayacaksýn bile beni,
Ýsmim önemsiz harf dizilimi olacak dilinde…
Biliyorum,
Ben yine senin için boþ kelimeler sarf edip,
Yaralarý kabul tutmamýþ yüreðimi yeniden kanatýyorum,
Þimdi bir valiz dolusu acýlarýmla,
Senin beni býraktýðýn bu kenti acýmasýzca terk ediyorum…
Yarým kalmýþ bir þiir’sin dudaklarýmda,
Elbet bir gün tamanlanacak….
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.