Gidişine sustum...

Sol yanýmýn sensizlikte kývrandýðý vakitti,
Ayrýlýk vedasýnýn dudaklarýndan döküldüðü an…
Sensiz bir rüyadan uyanmaktý bu,
Mutluluðun kapalý bir kapý ardýnda son bulmasý sanki…

Sana gelen her yolda kendimi kaybediyorum sevgili,
Biliyorum sen yabancý bir tenin çatlaklarýnda adýmý bile hatýrlamýyorsun…
Misafiri oldun her daim bu yalnýzlýðýmýn,
Sen gittin,
Yalnýzlýðým kucak dolusu umutsuzluklarla sarýldý bana…

Devrik cümlelerle beni sevdiðini söylerken belliydi gideceðin,
Coðrafyasý bozuk bu kýyý kentinden,
Sen gittin umutlarým kirlendi,
Biraz içim acýdý…
Kapalý kapýlar ardýnda seni beklemekten baþka bir çare kalmamýþtý parmaklarýmýn arasýnda,
Gözyaþlarým içimde ki derin bir acýyý büyütürken,
Yine sen vardýn aklýmda…

Sen kadar yabancýyým artýk bu kentte,
Hüznüm gri bir yalnýzlýðýn ellerinde…
Gecikmiþ bir ask için kendini þehrin göbeðinde,
Defalarca öldürmenin adý sayýklanýyor kulaklarýmda,
Ya sen erken gittin benden,
Ya da ölüm çok geç kaldý…


Söylesene,
Gözlerime sürdüðün ayrýlýklarla kaç kent uzaðýma gittin,
Þimdi kelimeler bile suskun gidiþine…


Þair ceketli çocuk / Þubat 2o1o
Sosyal Medyada Paylaşın: