soyun gecenin karanlýk koynuna
ay ýþýðý ýslatsýn çýplak tenini...
katledilip susturulan tüm geceler adýna
iþlenen her bir aþkýn failiyiz
aslýnda asýrlýk bir çýnarýn iki ayrý dalýyýz
bildiðim bir þey daha var ki
ayný çýnara hayat veren iki tanrýyýz
yanarken içinden geçtiðim tüm kadýnlar
içli bir keman çýðlýðýdýr yaþadýðým hayat
ki kanatlarýndan tutunup beyaz bir martýnýn
boðaza dökülür yaþanmamýþ tüm þiirlerim
ah! yine de dinmez hasretim
çoktan kapandý isyan kapýlarý üzerimize
olmuþken yolun yolcusu
ulaþamayýz ufuk çizgisine
ýþýklarýný söndürür Ýstanbul
katran karasý keder boyanýrken alýn çizgilerime
ellerimde derin yanýk izleri
yüreðimde yepyeni yangýnlar
eritir anbean ruhumu
ölür kederimden yalnýz bir ülke
esaret dediðin nedir ki sevgilim
zehirli bir þerbet
içtikçe içesim gelir
öldükçe ölesim
düþerken karanlýða ýlýk bir yaðmur, aydýnlanýr tüm þehir düþlerimde
manasýz kalýr gözlerimde hüzün, göðsümden sökülürken gökyüzüm
ve düþlerken yeþil bir gök kubbeyi, yitiririm sahiplendiðim tüm yýldýzlarý
aþk ummadýðým anda vurur yine, namlunun ucundayken ben
söyle sevgilim
aþk evrensel bir din midir…
Harun PEHLÝVANOÐLU