Çaðlar gözyaþlarý yoktan, ölür gider kara yaslý; Binlerce yýl ömrü olsa, kapatmaz yarayý çaðlar. Bu derde derman mý olur, al yanaklý ulu daðlar; Daðlar kuzunun özlemi, tüter sine kara yaslý.
Ha ram olmuþ ha kavgacý, durur dimað üþür aklý; Küle dönmüþ sevdalarý, ömrübillah gülmek haram. Her hatýra bir gül dalý, taze yaprak var dikeni; Diken fani, sýzlar yürek, giyer mi libasý ak’lý.
Gün, ah ile geçedursun, suna olur gezer sazda; Odun ocak viran ise, bilir âlem kimde günah Hasretine yok yemini, muradý deðil kana kan; Kan akan ýrmaðýn gamý, türkü olur aðlar sazda.
Elemin dað ey Vuslatî, hayallerine kurt düþer. Kalmadý güven itimat, kim kime göre El Emin; Emanet býraksan caný, demez akýl güneþ, baþ tan; Baþtan alýnca kurþunu, ciðerpare bir kurt düþer.
Osman Öcal
Sosyal Medyada Paylaşın:
osman öcal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.