Üç Nokta...

Geri döndüðümde üç nokta býrakmýþtým,
Aynalarýn ardýnda ki güzelliðe…
Bir bitiþe mi iþaretdi ?
Yoksa býraktýðým yerden,
Umutlarý kucaklayýp uzun bir yolculuða mý çýkacaktým.
Babamýn fotoðraflarda ki bakýþlarý kadar,
Sertti yüzümde ki ifadeler,
Ama sýcaklýðým,
Her girdiðim güzelliðin koynunda,
Bir sýcak buse olarak kaldý,
Ve süzüldü yanaklarýndan,
Beni kaçýran trenlerin ardýndan…
Gözlerimden okunuyor muydu içimde ki kimsesizliðin hikayesi?
Baþ kahramaný olmaktan sýkýldým bu hikayelerin,
Her mekanda benim adým geçiyor,
Her umutsuzlukda adýma bir kara leke vuruluyor…
Bir dar aðacýnda sallandýrýlýyorlar bedenimi,
Mahpusluk günleri hatýrlýyorum,
Yan ranzada ki Osman geliyor gözlerimin önüne,
Ölümü bekleyiþleri,
Saçlarýnda beyaz bir örtüye bulanmýþtý.
“Kemal diyordu ey koca kemal,
Bitirdi beni bu dört duvar arasý ýzdýrap,
Hasret kalmýþým,
Anamýn, babamýn, karýmýn, çocuðumun kokusuna,
Yýllardýr deðmedi parmaklarým topraða,
Yýllardýr saçlarýmý teslim edemedim yaðmurlara,
Gelsinde þu ölüm artýk kavuþtursun ebediyen huzura,
Ey kemal,
Senin de saçlarýna beyazlar düþüyor,
Bak bu halime,
Dar aðacý beni bekliyor,
Dar aðacý ölüme susamýþ bedenimi istiyor.”

Üç nokta…


Þair Ceketli Çocuk/Haziran 2oo9
Sosyal Medyada Paylaşın: