gün ertesi bir tebessümdü içime düþen çocuk
çaydan çýkan ikindi
akþama hazýrlanan kadýndý güneþ
kýrmýzýdan fýrça darbesi almýþtý hafiften
kalan sarýyý süpürürken yýldýzlar
cadde boyu çapkýn kaldýrým
yine yuvalarýna geç kalmýþtý hovarda kuþlar
heyecana yenik düþmüþ bir zaman dilimi
muhtemelen dört sularý
saksýdan el sallýyor yine adýn
Yasemen!
berrak bir cam kenarý
perdesi keskin dallarda yýrtýlmýþtý yüzünün
bedeni zengin
yüreði fukaraydý
kýzýla yakýndý acemice boyadýðý saçlarý
kulak arkasýna düz
þakaðýna birkaç dalga yapardý
her gece bir serçe konup omuzlarýna tarardý
tutamadým aklýmda rengini gözlerinin
bildiðim ýþýk vurunca yeþile çalardý
içine girdiðimde dýþarýda kaldýðým bir yalnýzlýk kokardý
dýþarýdayken karanlýk sarardý
uyurdum
göðüs kafesimden garip ateþler çýkardý
büyürdüm
ondan dinlerdim kahramaný ben olan masallarý
gündüz kuþanýp en dikenli yanlarýný adam olurdu
gece çýkarýp ýslak mendillerini koynuna bir adam alýrdý
alt dudaðýnda diþ ýsýrýklarý kalýrdý
feciydi yanaklarý
baðýrmaya yeltenen hücrelerinin gýrtlaðýný sýkardý
susmak için kullanýrdý her sabah sokaklarý
inadýna sevmezdi her kadýn gibi altýnlarý
yüreðinde koca bir altýn taþýrdý
uzundu inceydi
aðýrdý adýmlarý
taktýðýnda öfkeli bakýþlarýný
bir tanrýçayý andýrýrdý
göz kapaklarýný indirdiðinde
bütün melekler onu kýskanýrdý
bir duvar dibinde topraksýz açmak kaderiydi beklemenin
öyle duasýz
böyle rüyasýz
günahýna düþmüþtü ceddine boyun eðip zorla sevmenin
eyy! sokaðýmýn týmarhaneye düþmüþ çiçeði
mecburiyetimin mahcup kýblesi
yasemen
bak! üstüme bir ay düþüyor ýþýklarý sönünce evlerin
dokunsam rengi solar yapraðýnýn bilirim
kýrýlganlýðýný boynuma dolasan uzar belki de ömrün
biriken þekerini toplasan gün boyu dudaklarýmýn
ve umudunda uyusam rengarenk bir iklimin
Yeniden penceremde Yasemen açar mý her sabahým
Ahh! Yasemen
sabah topraðýna yaðmur
köklerine kar
yataðýna bahar olurum
içime býrak bu mevsim tohumlarýný
soluðunu keseceðim söz
sen gelmeden sancýyan doðuþlarýmý
Faik Danýþman