barutla tanýþan hücre kabullenir önce teslimiyeti
ete kemiðe bürünürken kurþun
aceleci adýmlarla yol arar damarlarýnda gezinen kan
milat öncesi bir kavgadan yorgun düþer göz kapaklarýn
doðmayacak bir þafaðý yorgan yapýp uyursun
kayar yýldýzlarý yüzünün
dört mevsimin bütün iklimlerine soyunursun
yapraklarý düþer önce gözlerinin
kanatlarýna binip vakitsiz bir ecelin
hangi coðrafyaya yaðacaðýný bilmeyen bir bulut olursun
gitmediðin bir çöle düþüp kaybolursun yaz ortasýnda
ve hiçbir nehir dindirmez susuzluðunu
telaþýna düþerken nabzý ellerinin
yaþamýn kýyýsýnda çaresiz çýrpýnýrsýn
titremeye baþlarsýn anlamadan vurulduðunu
hiç ummadýðýn bir kýþ çöker üstüne
yüreðine kýrmýzý rengiyle kar taneleri yaðar
düþtükçe üþür dizleri bedeninin
üþüdükçe anlamsýz bir veda kaplar içini
sana el sallayacak bir çift göz ararsýn
can çekiþir önce ten
beden topraða
ruh semaya
acý yüreðe karýþýr
yirmi yaþýnda bir hayal
bir çocuk
bir asker
bir baba ölür belki de
geride çiçeklere emanet bir mezar
bir aðýtla yükselen yürek sesi
bir fatiha menekþesi
bir sevgilinin uzunca beklemesi kalýr sadece
birileri ölür
birileri kadere hep ölüm yazar
artýk yelkovan tetikçisidir akrebin
çoðaldýkça kanýksanýr
belki þairin dilinde bir mýsra
ozanýn sazýnda aðrýlý bir türkü
bir annenin saçlarýna kýr
bir babanýn alnýnda derin bir iz býrakýr
kýrmýzý beyaz bir tabutla dönerken‘’en büyük’’ uðurlananlar
vakitsiz ölümün cellatlarýdýr hep kazananlar
bir aile
bir þehir
bir ülke aðlama duvarýna yaslanýr
ayný sancýya gebe kalýrken tekrar edilen zamanlar
ne ölüm meleði aldýðý bedenden
ne de beden girdiði kefenden mutlu
diyebileceðimiz!
‘’vatan sað olsun’’
Herkes kendi yaþadýðýna ‘’kader’’ diyor sadece
Biliyorken kendine ateþ edenin de kaderini
O halde silahlarý gökyüzüne çevirmeli
Ya ‘’Ay ve yýldýz’’larý
Ya da Tanrý’yý vurmalý
Faik Danýþman