Rubailer

1
O bir coþkun ýrmaktý, boþuna akýp gitti,
Daha ne gönülleri peþine takýp gitti.
Götürüp bir ummanda boðduklarý yanýnda,
Sevda þiirlerimi öksüz býrakýp gitti…

2
Bu akþam neþeli, mutluyuz gayet,
Denize ulaþmýþ ýrmak gibiyiz.
Her gece içeriz diyorsak þayet,
Eyyamcý deðiliz, Hayyamcý’yýz biz!

3
Sanki ayrý toprakta filizlenmiþ fidanýz:
Ben bir aðaç kökünde, sen selvi gölgesinde!
Anlaþýlan biz farklý yoðrulmuþ hamurdanýz;
Bizi bize baðlayan sýr bunun neresinde?

4
Neden farklý döner bizim çarkýmýz;
Sen siyahlar giydikçe beyaza bürünürüm!
Bilir misin nedir senle farkýmýz:
Seni rüzgar götürür, ben rüzgarda yürürüm!

5
Nerde o güzellik, o endam þimdi?
Narin eller, ince beller kimindi?
Geçmiþi yad edip hayýflanmak boþ!
Seni güzel kýlan benim sevgimdi.

6
Mahþerde mizaný kuran melekler,
“Birini çok sevmek suç! “ diyecekler.
Oysa ben her güzel kadýný sevdim;
Bendeki günahý bilmeyecekler!

7
Kiminin gönlüne uðramaz huzur,
Bulunmaz kiminde bir zerrecik nur.
Kiþinin gönlünde batmýþsa güneþ,
Her sabah ufuktan doðsa ne olur?

8
Yine efkarlanmýþsam, hüzün çökmüþse yine
Sebep benim diyerek neþelenme, övünme!
Gün gelir benim gibi tutulursun birine
Tutsaðý oldum diye gözlerine güvenme!

9
Gün gelir, sözcüklerin kalmaz mecali,
Anlatýr her þeyi insanýn hali.
Yerden yere vurur bizi bahtýmýz
Sonbaharda savrulan yaprak misali…

10
Topraðýn altýnda karanlýk, zifir
Üstünde aydýnlýðý boðmakta fikir.
Dirinin ölüden ne farký kaldý?
Þu karatopraðýn altý-üstü bir!

11
Ne baharý gördüm, ne yaza erdim,
Dört mevsimi hazan eyledi derdim.
Damla damla erirdim güneþ olsaydým,
Yýldýz olsam çoktan kayar giderdim!

12
Tarifsiz bir kedere kapýlýrým, görünce
Baharýn ortasýnda gençliði solanlarý.
Yaradan huzuruna çekiverir keyfince
Yirmisine varmadan vadesi dolanlarý...

Ekim-Kasým 1997
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: