kimliksiz bir ulus düþünürken
esmer çocuðun yalnýzlýðý düþtü gözlerime
acýdan buz kesmiþ
parmaðý aðzýnda
kapkara gözlerle bakýyor
yitirdiði yarýnlarýna
þimdi baþýný okþayacak
sessiz bir el
nasihat kokacak saçlarý
ya da oynanmamýþ oyun hüznü
dudaðýna inen beyazlýðý
silme çocuk
o en büyük hazinen
mevsiminin en güzel baharý
býrak ! sönmesin gözlerinde ki ateþ
bitmesin kapý arkasýna saklanýþlarýn
karþýdan karþýya geçerken
pervasýzca davran
korkma ! melekler var
kurtaracak olan
afacan kalbin
yumruk kadar bile deðil
ama biliyorum tam ortasýnda
aklýmýn alamayacaðý bir dünya var...
ah benim çileli hüzün iþçim
sigara dumanýnýn
kývrýmlarýyla seviþiyor hayatýn
sonsuz aþkla
üþüten hasretin
direnen umudunla
ama çoðu zaman
ölümle...