İstemem

Yelken açtým yalnýzlýða kederden
Hüzünlüyüm baþka soru istemem
Kaygýlarým belki yazý kaderden
Gül kokmayan pembe moru istemem

Ýzzet nerde kelimeler pek arsýz
Müntesipler ýstýrapsýz duyarsýz
Saat bozuk yelkovanlar ayarsýz
Dudak büken þaþý körü istemem

Söz kýsaldý þ’ir tat almaz felekten
Seyre daldým fýsýldar gelecekten
Zihnim yorgun geçirildik elekten
Ýsmim hak der tersiz varý istemem

Kalem taþýyamaz çektiðim kürek
Ümmet enkaz gibi dayanmaz yürek
Sabýr diliyorum boyun eðerek
Ah taþýyan alýn teri istemem

Gözyaþlarým tek sermayem tâatim
Mecnun gibi v/âhta geçti sýhhatim
Sarsýlýyor bir nefeslik hayatim
Þairlikmiþ alýn geri istemem

Ýstemen ben fakat lâkin amalý
Sokaðým ben yýrtýk sýrtý yamalý
Câmi önü kovalýyor hamalý
Saðýr vicdan dilsiz sürü istemem

Haþmetiyle haykýrýyor cehennem
“Fâniyim, fâni olaný istemem”
Gözlerim boþlukta yüreðimde nem
Musallada gam efkârý istemem

Beþikten mezara ne varsa yalan
Bir hüzünlü resim geriye kalan
Ne çok peyda oldu kula alçalan
Çaðdaþ köle dindar Çar’ý istemem

Dost baðýna pür edeple girilir
Tevazuuyla rýzasýna erilir
Riyâ haset gösteriþler sorulur
Kulluk yeter baþka yeri istemem

Ömer Ekinci Micingirt
Sosyal Medyada Paylaşın: