Sen gül, sen gülünce baharda açan çiçekler intihar edecek. Hoþ bir armonisin, kalabalýk karanlýk, sürekli seni dinleyecek. Uyumuyorsa gün, yýldýzlarý göremiyorsun diye gök yüzünü körlükle suçlama. Soðuk naneli limonatam, beni ferahlýðýn mahvedecek.
Kaç devir eskitsem, her açýlan çaðda sana doðar sana ölürüm. Bu iplik düðümü deðil ki koparýp kaçalým dünyadan, bu berbat, zalimce kilitlenmiþ, acýmasýzca örülmüþ demirden halkalar, Düþünsem seni kesilir, kalksam zincirlerle dövülür yokluðum. Sen gül, sen gülünce kumrular sevmeyi öðrenecek. Sen aðla, çok aðla, sen aðlayýnca toprak rahmete erecek.
Enes ÝLHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Enes İlhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.