Adını sen koy

Gözlerinden geçen, zamanýn kapýlarýný kapattýn.
Rüyalarýmdan yüzünü, gönlümden suretini çaldýn.
Umuduma kelepçe vurup, boðsanda ruhumu,
kendine aþk, bana tatlý bir hüsran býraktýn.

Senin ruhuna þiir, kalbinden dökülürse,
kalbim kalbine, uzaklardan deðmezse,
okusamda bir anlamý yoktur, senli þiirlerin,
gece dediðin, nurlu yüzünden, kalbinden bir geçse,

Aydýnlanýrdý belki sokaklar, garip yüzler gülümserdi.
sesin düþse kulaðýma, belki herþey yeniden zuhur ederdi.
Hayal dediðin, dualarla sevdirir kendini sabah namazlarýnda,
bir bilsen, ne kadar çok yükseliyorsun avuçlarýmda.

Seni ilk yazdýðým þiirden, ilk mýsradan vazgeçiyorum,
her sabah isminden, gözlerinden geçiyorum.
Akþam vaktinde siliyorum seni, çaldýðýn þiirlerimden,
Dolunay düþüyor pencereme, yine eþsiz adýný hatýrlýyorum.

Gerçeðin kendisi senken, dünyanýn yalanlarýnda kaybolacaðýz,
baþka zamanda, baþka pencerelerin önünde, ayrý yönlere bakacaðýz,
ayný güneþ süsleyecek, saçlarýný mavi göðün altýnda,
zamanýn sonunda, piþmanlýklarýn ertesi günü buluþacaðýz.

EnEs ÝlHan
Sosyal Medyada Paylaşın: