Senden sonra

Gölgelerin arasýnda, gölgesi olmayan bir adamým þimdi.
Sen, mutluluðun kapýsýndan çekip giderken,
bana soluðu kesik yarýnlar býraktýn.
Senden sonra, baþka kadýnlar sevdim.
Seni aldattýðým her gecede, bir yýldýz kaydý gökyüzümden.
Gökyüzüm, þimdi zifiri karanlýk. Vaz geçtim...
Dünyaya iyi olmaktan, þereflice yaþamaktan, þerefsizce bir aþk düþlüyorum þimdi.
Sensizliðin kollarýnda, baþka kollar hiç sýcak deðil.
Þiirlerimi adice yazýyorum, duygularým hissiz, çünkü; sensizlik çok acýmasýz.
Sen, beyazlar içinde terkederken bu þehri, kornalar çalýyordu mutluluk seremonini.
En güzel ezgiler senin yoluna döküldü, avuçlarýmda bir top karanlýk.
Senin yolunu gözlemem, yaþamam kadar imkansýz. Yinede özlüyorum seni,
özür dilerim, adice seviyorum, artýk her þey çok deðiþti.
Ben, seni artýk kötüce seviyorum.

Enes ÝLHAN
Sosyal Medyada Paylaşın: