Tamara
...
Dudaklarýmda isminle son bulan,
Yorgun bir masal biliyorum, Tamara…
Bir sen düþlüyordun.
Aþklarýn en yorgun olanýný,
Gecenin ve karanlýðýn en ýslak olanýný,
Sýrrýný yalnýzca senin bildiðin,
Iþýðý oluyordun zamansýz akýbetimin.
Birlikte besliyorduk,
Gecenin en yazýk vebâlini.
Ayrýlýða yazgýlanmýþ ömrümün emaneti oluyordu bu vebâl.
Ýsmin damlýyordu dudaklarýmdan,
Ýsmin ile boðuluyordum Tamara…
Bir sen þâhitlik ediyordun.
Salâ kadar zamansýz ölümüme,
Derin sularýn susuzluðuna...
Sonra þavkýn vuruyordu günahsýz dilime,
Ve ben ölüme uyanýyordum…
Ah Tamara…
Biliyorum yüreðindeki intiharý.
Aðlama sakýn!
Gözyaþlarýn dalgalara karýþmasýn.
Avutulmuþ dalgalar çoktan uyudu.
Mabedin not düþsün ölümüme,
Herkes ölümümle sevsin seni.
21.11.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.